Günlük tutmaya eli gitmiyor insanın. Ne çok kişi göçtü geçtiğimiz yıl diye yazıyordum birkaç yazı önce. Ama o zaman daha kayıpların bitmediğini bilmiyordum. Beklemiyordum. İnsan beklemediği yerden yara alıyor. Bir, iki, üç... Bitmiyor. Eksiliyorum. Giden gidiyor da geri kalan her seferinde biraz daha eksiliyor. Yazamadım. Çocukluğumdan büyük bir parça gitti. Gençliğimin en sert, en güzel, en mert anıları gitti. Yazamadım. Öğretilerim, öğretmenlerim, dostlarım, akrabalarım gitti. Biriktirdiklerimi de alıp gittiler. Yazamadım. Bunu not düş tarihe, tarihinde not düş diye düşündüm çok zaman. Elim gitmedi bir türlü. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), "Kişiye nasihat olarak ölüm yeter" buyurmuş. Geriye bakıp düşündüğümde ölümle gerçekten tanıştığım ilk zaman 17 yaşında olduğumu hatırlıyorum. Ölümün ne olduğunun musallada yatan abim ile tek başıma kaldığımda fark etmiştim. O günü hiç unutmadım. O gün gibi hiç üzülmedim. Ama bu sene bir başka... Artık kayıplardan, cenazelerden, bizzat içi
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilAteş Böceği "Geometri" kaydınıza yeni bir yorum yaptı:
YanıtlaSilGökyüzü ve her köşe sen şeklinde ..
Ama güzelliğine benzetme bulmak zor
Neyi söylesem diğeri eksik kalır
Neye benzetsem diğeri yetersiz kalır
Hangi cümleye sığdırsam seni diğerleri yanında öznesiz yüklemsiz kalır ..
Anlayacağın sen kimseye benzeme sadece sevdiğim ol ,eksik yanlarımı tamamla bence..
Not: Girilen bir kayıt kimseyi rahatsız etmediği sürece (Benden başka) burada kalabilir...