Yanılsama

Üst not: Bunu yayınlamakta oldukça tereddüt ettim. Sonra şu el bombaları olayı da patlak verince hiç şüphem kalmadı artık (Bu yazı ‎27 ‎Temmuz ‎2010 ‎Salı günü yazıldı.) Üst not II: Birinci üst notu yazmıştım ki yazıyı yayınlayamadan bir de Gediktepe baskınının emniyet tarafından günler öncesinden bildirildiği istihbaratı dönmeye başladı haberlerde. Ülkede erkler ayrılığı, hukukun üstünlüğü, adaletin tarafsızlığı ve bilumum doğru dürüst uygulama varmış. Asker demokrasi yanlısıymış, şu anki komuta zinhar planlamak/hazırlık yapmak, darbeyi aklının ucundan bile geçirmezmiş. Zaten bu ülkede ne darbe ne de darbe girişimi olmuş. Terörle mücadele denen ucubede, ne sivil ne asker kimse ihanet etmemiş. Ne asker, görüp teröristi görmemezlik/vurmamazlık edermiş ne de sivil otorite bunların kamplarına gidip ellerini sıkmazmış, karanfil uzatmaz, onlara eğitim falan vermezmiş. Bir ordu terörist sınırımızdan geçip uçak savarlarla birlik basıp onlarca cana kıyarken çoban sanılmaz, kekik toplayan

Gürültüler içinde yorgunum Sessizlik arıyorum kendime Dinginlikte duymaya çalışıyorum Bir fısıltı kulaklarımda Senin adın mı o şarkıdaki Yoksa sesin mi beni çağıran Sessiz bir yere ihtiyacım var Bir fısıltı kulaklarımda Kendimi dinlemeliyim biraz İç sesimi de duymalıyım Seni çağıran biri var içimde Bir fısıltı kulaklarımda Çığlık çığlığa bağırıyor adını Sessiz sedasız karanlıklara Senin şarkını mırıldanıyor Bir fısıltı kulaklarımda Haykırıyor sessizce gecelere Çığlıklar atıyor karabasanlara Seni çağırıyor gecelerime Bir fısıltı kulaklarımda Gündüzleri de uyuyor olmalıyım Hep bir ses kafamın içinde Ne yöne dönsem orada işte diyen Bir fısıltı kulaklarımda

Geçen sene Ekim gibi Rize’den dönerken getirdim yanımda. Tam 1200 km toprağını dahi dökmeden arabanın en güvenli yerine yerleştirip getirdim, görüşümü engellemesine aldırmadan. Buraya ilk getirdiğimde tek yaprak dahi yoktu üzerinde. Ben pek anlamadığım için babam sağ olsun saksını değişti, yeni toprak ilave etti, gübresini ayarladı, budadı. Epeyce ilgilendi yani kısacası. Onlar gittiğinden beri de ben ilgileniyordum. Bir iki kez dışında sulamama bile gerek kalmadı, yağmurlar sağ olsun. Hemen ki bir sene bekledikten sonra ilk salkımlarını vermişti bir ay kadar önce. Ancak İstanbul’da ve balkonda böyle bir meyve yetiştirmek hiç kolay olmuyormuş onu anladım. Nerdeyse hafif belirginleşen her taneyi kumrular ve serçeler afiyetle yediler (Keşke onlar da benim kadar sabırlı olsaydılar. Yine yeseydiler ama olgunlaşmasını bekleseydiler.) Geçen haftaki aşırı sağanaklar nedeniyle balkonun kenarından sızıntı olmuş alt komşuya. O da balkonun üstünü kapatmış. Tabii ben de “Keşke saksıyı içeri alsa

Son haftalardaki favori mekânım oldu Cevahir’deki Schiller. Servis elamanları güler yüzle ve hizmette kusur yok. Gerçi konu bu değil. Konu orada tanıştığım bir içecek; “Mojitea”. “Mojitea”, aslında romsuz bir “mojito” (mohito). İçinde; soda, lime * , yeşil nane ve esmer şeker var (Bence şekersiz ya da az şekerli çok daha güzel oluyor.) Hazırlamak da oldukça basit; havan gibi bir şeyde esmer şeker ile birlikte nane ve lime biraz ezilir, tatlarının birbirine karışması için. Daha sonra bardağın dibine yerleştirip bunları soda ve buz ile servis edilir. (Tekrardan hatırlatma; İçine rom konulursa “mojito” olur.) Kişisel tercih olarak bardağın içine bir dilim yeşil elma da hoş olur. Ayrıca hoş gözükmesi içinde, bardağın kenarına bir dilim lime ve bir iki yaprak nane de hoş olur. Afiyet olsun… Efendim, Cevahir’deki Schiller güzel vakit geçirip, arkadaşlarla muhabbet ederken birşeyler yiyip, kaliteli ve çeşitli içecekler tüketilebilecek güzel bir yer. Tavsiye edilir… Ayrıca “mojitea”, bu sıca

İsveçli yazar Stieg Larsson ’un çok ilgi görmüş üçlemesinin ilk kitabı, " Ejderha Dövmeli Kız " . Orijinal dilinde adı “Kadınlardan nefret eden adam” (“Män som hatar kvinnor” -"Men who hate women”-) olan kitap İngilizceye “ The Girl with the Dragon Tattoo ” olarak çevrilmiş ve oradan da bize bu isimle gelmiş. Stieg Larsson’ın ilk adı aslında Stig. Yirmili yaşlarındayken aynı zamanda arkadaşı ve ondan önce şöhrete kavuşmuş olacak olan diğer Stig Larsson ile karıştırılmamak için isim değişikliği yapmaya karar veriyorlar. Bunun için de aralarında yazı tura attıklarında üçlemenin yazarı olan Stig ismini değiştirerek Stieg ismini alıyor. (İki isminde okunuşu aynı.) Gerçekten bu kadar ünlü olabileceğini düşünmüş müydü bilmiyorum. Ama öngörülü bir hareket olduğu kesin. Stieg Larsson, üçlemesini tamamladıktan hemen sonra kalp krizi geçirerek hayatını kaybediyor. (2008)

Karşısındakini tanıdıkça terk etme isteği duyan tek canlı insan olsa gerek!

İtiraf ediyorum; ben bir lümpenim. Neden mi? Ünlü, herşeyi bilen şovmenimiz, bir kaç hafta önce, "Survivor" izleyen herkesi lümpen ilan etmişti de ondan.  Bu akşam Hakan'ın kolunu kanadını kırdılar. Oradaki kumpaslar, ayak oyunları akıl almaz boyutta ya... Hani para için hepsinin yapmayacağı şey yok ya... Bu aksam ben Hakan'ın yerinde olsam Gizem'i yazan herkese tutar okkalı bir küfür eder, sevgilimin elinden tutar evime dönerdim. Ama ne ben o adadayım ne de Hakan, ben.  Bu arada hani Acun Ilıcalı lümpen ya ve hani onu izleyen ben de lümpenim ya... O büyük şovmenimizin programında Türk televizyonlarındaki en seviyesiz adam konuktu ve onun yeni programının tanıtımını yapıyordu aynı saatlerde. O ne bilmiyorum ama eğer ben lümpen olarak ondan farklı bir sınıftan olacaksam bunu seve seve kabul ederim.  Evet, ben bir lümpenim. 

Bazen gözümüzün önünde olanı göremeyiz. Basit işleri zorlaştırırız hep. Konu bilişsel aydınlanma olduğunda da önümüze yüce gurular, hocalar, hacılar çıkıp durur. Basit bir şekilde okuyup anlayacağınız konu, bu kendini “beğenmişlerin” elinde içinden çıkılamaz bir durum yaratır. Burnumuzun dibindeki basit gerçekten bihaber derin araştırmalara dalıp, çıkamayız. Bu evrenin en basit olması gereken yasasında da böyledir, yüce yaratıcıyı ararken de aynıdır. Bazen kendimiz bazen de başkaları tarafından ketler vurulur düşünce ve görüşlerimize. Ben hep insanın doğası gereği kötü olamayacağını savunurum. Ama insan iyi bir öğrencidir. Hele ki söz konusu doğasını bozmak ve kötüye ulaşmaksa… Yine de ben “Su, yolunu bulur” kavramına inanıyorum.