Canım Ülkem

Yine fırtınalar kopuyor. Ama bir bardak suda değil. Ülkemin her karışında ayrı bir kaos durumu var. Hani diyorum ya ben; "Kâinatta mutlaka bir düzen hâkim olmalı. Eğer öyleyse bu düzen neden “Kaos” olmasın..!” Galiba canım ülkem de bu kurama uymaya çalışıyor (Bu durum “Kaos” teoremiyle açıklanamaz. Bu sadece bir benzetme...)

Genelkurmay Başkanı’nı dinlemişler ve internet sitelerine de servis etmişler. Tamam, en üst düzeyde güvenlik bilgilerine sahip birinin dinlenmiş ve bunun internete servis edilmiş olması ayrı bir gariplik. Tamamda arkadaş, adama sormazlar mı: “Memleket meselesini neden Brüksel’de konuşuyorsun?”  diye. Konuşmanın içeriğine de bir bakmakta fayda var. Var da ben hiç girmeyeceğim o konulara…

Şimdi biraz dürüst olalım. Hadi memleketimin kadın nüfusunun büyük çoğunluğu ordu içindeki uygulamaları bilemez. Ama askerlik görevini tamamlamış herkes askere gönderilmiş yirmili yaşlarındaki delikanlıların orada nasıl ezildiğini, nasıl eşya gibi muamele gördüğünü görmüştür. Evet, memleketim insanının çoğunluğu cahil. Ancak ben yüksek lisanslı kişilere de aynı şekilde davranıldığını gördüm (Yanlış anlaşılmasın cahil – okumuş ayrımı yapmıyorum. İki duruma da karşıyım.) Gidilecek, git… Gelinecek, gel... Astsubayın evi taşınacak asker yollayın. Komutanın oğlu tıraş olacak, asker koş. Askeri memurun uydu cihazı değiştirilecek, asker koş… Boyacı timleri bile gördüm ben. Şimdi diyeceksiniz ki onlar sadece senin gördüklerin. Toplayın etrafınızdakileri dürüstçe anlatmalarını isteyin, askerlik görevini askerlik öğrenerek ve uygulayarak tamamlamış kaç tane bulacaksınız bakalım.

Sakın bana terörle mücadele ederken ölenlerde mi senin dediğin gibi demeyin. Onlara da adam gibi eğitim verilmediği için oluyor bunlar. O tazecik insanlar tam da bu yüzden ölüyorlar (Terörle savaşmayalım demiyorum. Savaşalım ama bu şekilde mi?) Terörist yıllarca o coğrafyada bir dağ keçisi gibi dolaşmış, sen tut üç aylık eğitim verdiğin ve beklide ömründe eline ilk defa silah almış adamı onun peşine yolla. Bu mudur askerlik? Bu mudur vatan sevgisi?

Bugün yaşadığımız hiçbir şey sadece askeriyeyle ilgili de değil. Türkiye’nin bürokratik bir krallık olmasından kaynaklanıyor hemen hepsi. Hiç devlet dairesine gittiğinizde örgü ören bir memurun sizi terslediği oldu mu? Bir memuru işini savsakladığı için amirine şikâyet etmeyi denediniz mi? O amirin, “Şimdi beni kime şikâyet edeceksin?” sorusu karşısında dona kaldınız mı? Arabanız çalındıktan sonra bir yöntemle buldurduğunuz arabanızı teslim etmek için bir karakol dolusu polisin içinde, amir size elinizi cebinize atmanızı ama bir yeşillikten aşağı çıkartacaksanız çıkartmamanızı söyledi mi? Bu bürokratik krallık yıllarca insanları fişledi, gözaltlarında dövdü, öldürdü. Şimdi aynı şey onlara yapıldığında bas bas bağırıyorlar “Adalet! Hukuk!” diye.

Yanlış anlaşılmasın hükümetin böyle her şeyi bir kargaşa, kaos haline çevirmesinden kesinlikle memnun değilim. Ancak ülkemin başbakana bağlı olması gereken genelkurmay başkanının da tehdit eder gibi elimde belgeler var çok zorlarsanız açıklarım diye tehdit etmesinden de o derece nefret ediyorum. Açıkla, tutukla, vur. Ama tehdit etme. Sen devletsin! Sözde vatan sevdalısı asker, sözde hukukçu, sözde doktor ve hatta sözde demokrat siyasetçi vesayetinden bıktım artık. Bırakın bu ülkeyi de insanlar biraz soluk alsınlar.

“Adalet” in ırzına geçilmiş. Hatta parayla çalıştırılmaya başlanmış. Adalet sarayları paranın rengine boyanmış. Ama şimdi değil çok daha eskilerden. Şimdi sadece duvarların rengi değişiyor ve “Adalet” ile birlikte olmak isteyen bedelini ödüyor. "Adalet" viziteye çıkıyor...O yüzden bu kadar bağıranlar dün yaptıklarını bir daha düşünsünler. “Adalet” ensest sonucu intihara yöneliyor şimdi. Geçmişte bu suçu işleyenlerde ya kendin atlarsın Munzur çayına ya da biz vururuz tekmeyi diye tehdit ediyorlar.

Hep ettiğim bir dua var. Bu "halinden şaşmışların" hepsine aynı duayı salık veriyorum; Allah’ım bana kaldıramayacağım güç, mevki ve parayı yükleme…