Yanılsama

Utancı tüm yaşamını kaplamış insanlar bile uğrunda yaşamaya değecek şeylere sahiptirler: Yaptıklarını düzeltmeye çalışmak gibi.

Gecenin üçü İstanbullu uyuyor Yıldızlı göğün altında Bir ben ayakta Bir de O belki Gecenin üçü İstanbul ayakta Yıldızlı gece selam durmakta Bir ben ah içinde Bir de O belki Gecenin üçü İstanbul çığlık çığlığa Yıldızların yansımasında Ben O’nu görürken O’da beni görmekte belki * Benimle aynı İstanbul gecesinde yıldızları seyreden herkese...

Sessizliğin sesi, Karanlığın aydınlığı, Yalnızlık bozucusu Vicdanının gözüyüm ben. Arkada bırakılmışların acısı, Unutulmuşların hafızası, Yalnız çoğunluğun arasında Toplu vicdanın sağ koluyum ben. Ciğerlerine dolan hava, Gözlerindeki yaş, Sevdanın içinde Acının ta kendisiyim ben. Kayıpların içinde bulunan, Bulunmuşların arasında unutulan, Yalancıların içinde Doğruyu bağıranım ben. Kendini saklayan, Buradayım diye susan, Kendini anlatamayan Sadece benim ben.

Tek tek harfler var tüm alfabelerde. Okunuşları, yazılışları farklı. Kimi zaman yanındaki harfe bağlı olarak sesi farklı, kimi zaman kattığı anlam. Bazen tek olarak anlam ifade eden bazen hiç bir anlam taşımayan. Ama sonuçta her birinin kendi kişiliği olan. Kimi zaman okunuşları farklılaştırıyor, kendinden geçiriyor insanı kimi zaman kişiliklerini zorluyor. Türkiye'mizde de böyle; sesli ve sessiz harflerden oluşuyor alfabemiz. Alfabeyi bu iki grup olarak ele aldığınızda birbirlerinden ne kadar farklı olduklarını görüyorsunuz hemen. Bir yönüyle baktığınızda; sesli harfler kendi başlarına varlıklarını sürdürebilirken, sessizler seslilere her zaman ihtiyaç duyuyorlar. Ancak diğer açıdan sesli harflerin durumu hep sabit, değişime kapalılar. Evet, onlarsız olmuyor diğer harfler. Sessizlerin bireysel varlıkları bile sorgulanabilir böyle bakıldığında. Ama hiç yalnız olmayan da sessizler, yalnız olmak istediklerinde bile. Okunuşlarını, seslerini istedikleri zaman değiştirebiliyorlar; bugü...

Sabahın saat 6'sı... Caner'le yeni çıkmışız bir müşteriden. Hava o kadar kapalı ki biraz içim sıkılmadı desem yalan olur. Ama İstanbul işte, her haliyle güzel... Bizi taklit edercesine bir gözünü açarak uyanıyor, biz birazdan gidip sıcak yataklarımızda uyukuya dalacakken. Sabahın saat 6'sı, elimizde yeni demlenmiş sıcacık çaylarımız oturuyoruz güzel İstanbul'umun eşsiz boğaz manzarasına karşı...

Beklediği sonuçla karşılaştığında şaşırmak sadece ahmaklara has bir özelliktir!