Yanılsama

Adalet terazisinin bir kefesinde "insanlık" olduğunda diğer kefenin içeriğinin bir önemi kalmaz.

Sağır sultan duymadıysa bile en azından bir yerlerde okumuştur Samuel Huntington'ın Medeniyetler Çatışması'nı. Kendisini okumadıysa bile artçıllarına veya karşıt görüş bildirme çabalarına bir yerde mutlaka rastlamıştır. Medeniyetler Çatışması başlığı aslında kendi kendini açıklar gibi gözükür. Ancak pek de öyle değil. Medeniyetler çatışmasını anlatmasını beklediğiniz tez dünyayı  kendi içinde medeniyetlere bölüyor gibi gözükmekle birlikte İslam medeniyeti ve diğerleri gibi ikili bir ayrıma ulaşır. Bu ayrım sonucunda da aslında diğer medeniyetler ve onların İslam ile çatışmaları gibi bir teze kavuşur. Bu tez ve devamında ortaya koyulan birçok görüş "vahşi" İslam ile "medeni" batının eninde sonunda kanlı bir çatışmaya girişeceğinde birleşir. Bunu önlemek için öneriler arasında İslam'ın özüne dönüş yerine Batı, yani "medeniyet" değerleri ile, kendini yeniden yorumlamasının tek çıkış yolu olduğu ancak bunun dahi hızla yaklaşmakta olan "kanlı&

Bu sene memleketten uzak kaldım. Muhtemelen bayramlarda da gitmeyeceğim. Bu nedenle olsa gerek Validem sürpriz yapıp bayram için İstanbul'a geldi. Bu vesileyle defalarca dinlediğim büyük dede ve ninelerimin hikayesini bir kez daha sordum. O anlattı, bir kez daha sordum. Büyük dedem Çanakkale'de şehit düşmüştü. Bunu biliyordum. Ancak 1. cihan harbinde memleket topraklarımın nasıl işgal edildiği, insanların ne zor şartlarda neler yaşadıklarını hiç sorgulamamıştım ve bilmiyordum! Balkan harbinin bizimle ne ilgisi olabilirdi ki! Benim için ne ayıp değil mi? Ninemin üç küçük çocuğunu birden alıp kaçamayacağı için birini geride nasıl bıraktığını hiç bilmiyordum. Büyük ve eski acılar konuşulmaz bizde, çünkü konuştukça yenilerinin çıkacağına inanılır. Bu seferde aynısı oldu. Dedemin çocukluğundaki yokluk yıllarında ağabeyinin koyun pisliğini nasıl zeytin sanıp toplayıp eve geldiğini öğrendim. (Hem de babasının cenazesinde...) Bugün burun çevirip yolumuza gideceğimiz şeyler için kil

Dostum, Hayat o kadar hızlı akıyor ki avuçlarımın içinden, tutamıyor ve tutunamıyorum. Akıp gidenlerin ne kadarı kaldı ki hafızamda. Örneğin, ilk ne zaman başlamıştım oruç tutmaya net bir bilgi yok elimde; yirmi ya da yirmi beş sene diye anlatmaya çalışıyorum. Arada koskoca beş yıl var. Sanki o aralık kocaman bir boşluk. Mesela çocukluğumda Yavuz Sultan Selim camiinin eli hortumlu hocasından kaçıp bir yanımı eksik bırakışımın üzerinden kaç yıl geçtiğini de hatırlamıyorum. Mahallede ki çocuklar birleşir camiileri gezerdik bir zamanlar, oyunlar oynar, gürültü patırtı yapardık ama her gittiğimiz camiide namazımızı da kılardık. Bunu kim teşvik ederdi? Namazı bana kim öğretti? Hatırlamıyorum! Hafıza hep iyiyi kendine kötüyü başkasına yoruyor. Malum hafıza-i beşer nisyan ile malül! Dostum, bazı geceler soruyorum kendime; " Kendini nasıl bilirdin? " diye. Karşılık olarak bulduğum sessizlik her geçen gece daha da ürkütücü geliyor! Ve biliyor musun Mevlana'dan dem vuran birçok