Dostum, yine sana yazmak istedim.
Bugünlerin benzerleri dün yaşandı, bugün yaşanıyor ve yarın da büyük bir ihtimalle yaşanacak!
Yapamıyoruz!
Bugünlerin benzerleri dün yaşandı, bugün yaşanıyor ve yarın da büyük bir ihtimalle yaşanacak!
Yapamıyoruz!
Olmuyor!
Mutlaka bir isme, önde yürüyecek birine ihtiyaç duyuyoruz. Öyle ki bu ismin sahibi bazen okyanuslar ötesinde ve hatta geri dönmeyecek bir geminin yolcu listesinde bile olabiliyor!
Ak Parti Erdoğan'sız düşünülemiyor. Ülke batar hafazanallah! Ana muhalefetimiz şimdilerde Kılıçdaroğlu olmadan asla modunda. Cemaatler ise her daim bir "efendi"ye muhtaç!
Ülkenin iplerini elinde bulundurduğu iddiasındaki kuklacılar dahi görünür olabilmek için kendileri ile yarışıyorlar.
İsimsiz kahramanlar edebiyatı ise her daim en iyi satış yapan hikaye oluyor.
Oysa sokaktaki kestanecinin bile hayali isim yapmak. Alanında tanınmak!
İnternet suçları üzerinde uzmanlaşmış "anonymous" diye bir gurup var. Onlar dahi isim getirecek eylemler yaparak adlarına yakışmayacak şekilde kendilerini duyurmaya çalışıyorlar. Etrafınıza bakın, az biraz bilgisayardan anlayan muhalif ruhlu, bir çok "salak" göreceksiniz ben de onlardanım diyen.
Internetteki anonimlik yani isimsizlik zaten başlı başına bir inceleme konusu... Alkol kadar tehlikeli sonuçları olabiliyor. Anonimliğin arkasına saklanan yüzbinler hatta milyonlar bulmak mümkün bu ülkede!
Böyle olunca tabii balığın nereden koktuğu da tartışmalı hale geliyor.
Kabahat kürk oluyor fakat kimse giymek istemiyor!
Ülke ilkesiz olabiliyor fakat "efendisiz" olamıyor...
İsim yapma, kendini öne çıkartma konusunda kendimize de bir bakalım! Mesela, başınızı hafif öne eğdiğinizde ayakkabılarımızdan yansıyan kendi silüetimizi görüyor muyuz? Evimizde, arabamızda ve hatta çantamızda tek amacı size bizi göstermek olan kaç tane ayna var? Hiç gurup olarak yaptığımız bir işin altına bireysel imza attık mı? Bu soruların cevapları ne kadar ben merkezli olduğumuzun ya da olmadığımızın göstergesidir. Ben diyen insandan korkarım!
Dostum, kişi ve uygulamaları geçici, ilkeler kalıcıdır. İlkeli olan adam hayattayken de sonrasında da desteklenir ve güzel sözle anılır! Kendi göçse de ilkeleri yaşadığı sürece sıkıntı yoktur. Ancak ilkesiz adam ise öldükten sonra dahi zelildir.
Bu hafta başladığım bir kitap şu cümleyle açtırıyordu kapağını: "Hakikatı bulan, başkaları farklı düşünüyorlar diye, onu haykırmaktan çekiniyorsa, hem budala, hem de alçaktır. Bir adamın "benden başka herkes aldanıyor" demesi güç şüphesiz; ama sahiden herkes aldanıyorsa o ne yapsın?" Devamında bir yerde Publius Syrus'dan bir alıntı yapıyor: "Suçluyu affeden hakim, kendini mahkum etmiş olur."
Bir eylemin amacı ve sonucu bir bütün içinde değerlendirilmelidir. Bütüne zarar veren eylem bireye faydası olsa dahi kötü ve ilkesizdir! Bugün bazı ilkelerin peşinden giden ve o ilkeleri koruyanları korumak da benim olduğu gibi senin de görevindir.
İsimsiz kahramanlar edebiyatı ise her daim en iyi satış yapan hikaye oluyor.
Oysa sokaktaki kestanecinin bile hayali isim yapmak. Alanında tanınmak!
İnternet suçları üzerinde uzmanlaşmış "anonymous" diye bir gurup var. Onlar dahi isim getirecek eylemler yaparak adlarına yakışmayacak şekilde kendilerini duyurmaya çalışıyorlar. Etrafınıza bakın, az biraz bilgisayardan anlayan muhalif ruhlu, bir çok "salak" göreceksiniz ben de onlardanım diyen.
Internetteki anonimlik yani isimsizlik zaten başlı başına bir inceleme konusu... Alkol kadar tehlikeli sonuçları olabiliyor. Anonimliğin arkasına saklanan yüzbinler hatta milyonlar bulmak mümkün bu ülkede!
Böyle olunca tabii balığın nereden koktuğu da tartışmalı hale geliyor.
Kabahat kürk oluyor fakat kimse giymek istemiyor!
Ülke ilkesiz olabiliyor fakat "efendisiz" olamıyor...
İsim yapma, kendini öne çıkartma konusunda kendimize de bir bakalım! Mesela, başınızı hafif öne eğdiğinizde ayakkabılarımızdan yansıyan kendi silüetimizi görüyor muyuz? Evimizde, arabamızda ve hatta çantamızda tek amacı size bizi göstermek olan kaç tane ayna var? Hiç gurup olarak yaptığımız bir işin altına bireysel imza attık mı? Bu soruların cevapları ne kadar ben merkezli olduğumuzun ya da olmadığımızın göstergesidir. Ben diyen insandan korkarım!
Dostum, kişi ve uygulamaları geçici, ilkeler kalıcıdır. İlkeli olan adam hayattayken de sonrasında da desteklenir ve güzel sözle anılır! Kendi göçse de ilkeleri yaşadığı sürece sıkıntı yoktur. Ancak ilkesiz adam ise öldükten sonra dahi zelildir.
Bu hafta başladığım bir kitap şu cümleyle açtırıyordu kapağını: "Hakikatı bulan, başkaları farklı düşünüyorlar diye, onu haykırmaktan çekiniyorsa, hem budala, hem de alçaktır. Bir adamın "benden başka herkes aldanıyor" demesi güç şüphesiz; ama sahiden herkes aldanıyorsa o ne yapsın?" Devamında bir yerde Publius Syrus'dan bir alıntı yapıyor: "Suçluyu affeden hakim, kendini mahkum etmiş olur."
Bir eylemin amacı ve sonucu bir bütün içinde değerlendirilmelidir. Bütüne zarar veren eylem bireye faydası olsa dahi kötü ve ilkesizdir! Bugün bazı ilkelerin peşinden giden ve o ilkeleri koruyanları korumak da benim olduğu gibi senin de görevindir.
Yorumlar
Yorum Gönder
Fikriniz varsa buradan buyurun...