Başlangıç'ı dün bir kez daha seyrettim. İlk seyrettiğimde arkadaşlarla dürtmeler ve katmanlar konusunda bir tutarsızlık olduğunu konuşmuştuk.Sırf bunu bir kez daha anlamak için seyretmek istemiştim. Ama olmadı. Olmadı çünkü filme o kadar kaptırdım ki kendimi dürtmelerin ve katmanların sayısını boş verdim.
Filmde kimyager ararlarken geçen bir sahne var. Kimyager mahsen gibi bir yerde uyuyan ve kurgusal rüyalar gören bir grup insanı gösteriyor ve ardından şöyle bir diyalog geçiyor:
-Bunu neden yapıyorlar?
-Siz söyleyin Bay Cobb.
-Bir süre sonra ancak bu şekilde rüya görebiliyorsunuz.
...
-Her gün uyumak için buraya mı geliyorlar?
-Hayır.
-Uyanmak için geliyorlar. Rüyaları artık onların gerçekliği oldu. Tersini söyleyebilir misiniz?
Evet, bazı insanların rüyaları gerçeklikleri haline gelebiliyor. Peki, ya benim gibi -ya da yukarıdaki sahnede olanlar gibi- rüya göremeyenlerin gerçekliği nedir?
Sahi ne kadar özledim rüya görmeyi ya da gördüğüm rüyaları hatırlamayı!
evet aynı bölüm üzerine aynı konuda ben de takılmıştım. hiç hatırlamıyor olmasam da öyle az ki hatırladıklarımın sayısı. böyle olunca da sormadan geçemiyorum peki benim sınırım neresi?
YanıtlaSilBen de rüya görme konusunda gayet başarısız bir insanım .. Bu iyi mi kötümü hala çözebilmiş değilim açıkcası.
YanıtlaSil