Dün gece oturdum uzun uzun yazdım sana
Cümlelerin bir sonundan çektim bir başından
Sana benzemedi hiç biri
Dün gece uzun uzun düşündüm sana dair
Kâh yüzündü gözlerimin önünde kâh duruşun
Hayal dahi edemedim
Sana benzemedi hiç biri
Dün gece attım kendimi sokaklara
Her yanımdan geçen kişide seni aradım
Aradım da bulamadım
Sana benzemedi hiç biri
Dün gece gittim oturdum bir meyhaneye
Rakı bardaklarının diplerine baktım
Meyci doldurdu ben boşalttım
Oralarda da yoktun
Dün gece bir kalem aldım elime
Seni karalarım da karşımda kılarım diye
Hep kızgın bir yüz çıktı karşıma
Sana benzemedi hiç biri
Dün gece düşler sokağında uyandım sonunda
Yalnız yürüyordum, parke taşlarının çizgileri yoktu
Pencerelerin perdeleri, kuşların kafesleri yoktu
Tabi bir de sen, sen yoktun
Rüyalarımdan bile gitmiştin
Sabah yalnız uyandığımda fark ettim
Dün gece üç vakit olmuş
Daha ben farkına dahi varamadan
Sen benden gitmişsin
Beni benimle bırakarak
Okudum şimdi bu şiiri tamda buna yakışan bir şarkı çınlattı ortalığı..
YanıtlaSilbu yarınsız mutluluğu haklıyken haksızlığı
kalabalık yalnızlığı seninleyken öğrendim ben
bu sabahsız akşamları şu vefasız sırdaşlığı
anlamsız savaşmayı seninleyken öğrendim ben
yediremem kendime harcamam hiç nefesimi
sindiremem ki haini silerim atarım kül gibi
ağlayamam susarım yaralıyım ben
söyleyemem yazarım kendim ettim ben
ağlayamam susarım yaralıyım ben
söyleyemem yazarım kendim ettim ben
ve inciler doldu gözüme ..İkisi birleşince..
Bir bilsen..