Eylül'ün sekizine dair yazmak istemedim ve yazmadım. Herkesin sıradan düşüncesine karşı belirli tarihler bende hüznü çağrıştırır. Dünün özel tarihi üzerineyse, hayatımın dördüncü on yıllık döneminin ilk günü de olması üstüne yazmak istedim. Ama ona da iş güçten fırsat bulamadım. Üstüne de İstanbul'da oluşan o sel ve akıl almaz bir şekilde ölen onlarca insan haberleri iyice allak bullak etti beni. Bir de memleketim için de görülmemiş boyutta yağış alacağı uyarısı gelince meteorolojiden; zaten gitmek istiyordum ama şimdi burada geçirdiğim günler iyice uzamaya başladı. İyice sıkıldım kısacası…
Bir misyon bir okul 20 yaşına ulaştı. Nebula Bilişim bugün itibariyle 20. Yılında… Bir masanın etrafında toplanmış dört kişi kafa kafaya ne yapacağımızı konuştuğumuz günleri dün gibi hatırlıyorum. Marka adı, logo-fatura-irsaliye-kartvizit tasarımları, muhasebe işlemleri, ofisin bulunması-dekorasyonu, kuruluş için gerekli resmi hazırlıklar. Neredeyse tüm işlemleri kendimiz yaptık. Elbette bazı arkadaşlarımızın desteklerini de hiç bir zaman unutmayacağız. Nebula’nın ilk kurulduğu günlerde maliyetlerimiz artmasın diye evimdeki masa üstü bilgisayar ve ekranlarımı ofise taşıyışım ve aylarca onları kullandığımız hala hatırımda. Mesela faks cihazına bütçe ayırmamak için yaptıklarımız bugünkü nesle çok komik gelirdi. Muhasebe yazılımı olarak kullandığımız çözümü adam etmek için az çaba sarf etmedik. Mutfak gereçlerimizi temiz tutmak için yaptıklarımızı kime anlatsam inanmaz! Aşağıdaki fotoğraflar çalışma ortamımızın ilk fotoğrafları olabilir. Yok merak etmeyin, bunları o eski günler ede...
Her birimiz kendi kısır döngümüzde dönüp duruyoruz yeterince üstüne birde bu olaylar eklenince kocam mutsuzlar ordusu yarattık ellerimizle .. Bir birimizi yağmalayarak besleniyoruz ..
YanıtlaSilSıkıldım bende ama en çok sıkılmaktanda sıkıldım neylersin hayat yaşayıp gidiyoruz öylece..
Erkancığım,
YanıtlaSilDoğum günün kutlu olsun ...
Kendinden sıkılmak yerine ,kendinden sıkılmana neden olan huylarınla savaşmayı dene,çevrende seni sıkan şeyleri değiştirmeyi dene.İnsanlara kızmak yerine tevekkül et.Onların özlerinde ki güzellikleri görmeye çalış ve hatta bulmalarına yardımcı ol.Tıpkı istemeden de olsa bana yaptığın gibi...
Kalbinin derinliklerine inmeyi başardığında orada bulduğun güzellikler seni gerçek huzura taşıyacaktır...
Sevgiyle Kal...