Ana içeriğe atla

Gecenin üçü

Gecenin üçü
İstanbullu uyuyor
Yıldızlı göğün altında
Bir ben ayakta
Bir de O belki

Gecenin üçü
İstanbul ayakta
Yıldızlı gece selam durmakta
Bir ben ah içinde
Bir de O belki

Gecenin üçü
İstanbul çığlık çığlığa
Yıldızların yansımasında
Ben O’nu görürken
O’da beni görmekte belki

* Benimle aynı İstanbul gecesinde yıldızları seyreden herkese...
Etiketler:

Yorumlar

  1. Başak BAŞOL19 Haziran 2009 19:11

    Yazdığın eleştiriye cevap yazacaktım ama bu güzel şiir durdurdu beni...Hırçın bir kızım ben isyan etmesem, yanlış gelene inatla baş kaldırmasam olmaz.Neyse ki böyle güzel bir şiir duygusal tarafımı harekete geçirdi de hayatta tartışmaktan daha güzel şeyler paylaşılabildiğini anımsadım.Eline ve yüreğine sağlık...

    Sevgiyle kal..

    YanıtlaSil
  2. Erkan Şen19 Haziran 2009 20:16

    Teşekkürler... Sevgi hiç birimizden eksik olmasın.

    Not: Hırçın olmak kötü birşey değil, sen hep öyle kal. Ama ben aslında senin görüşlerine katıldığımı belirtip küçük bir eklenti yapmıştım. ;)

    YanıtlaSil
  3. Başak BAŞOL20 Haziran 2009 00:18

    :))))))

    YanıtlaSil
  4. Yazmak Keyiftir25 Haziran 2009 00:30

    Sevgili Erkan!
    Tek ve ortak görülen şey bir ay ve yıldızlar. Ah bir de duyumsayan olsa. Ve o gözle bakabilse. Evrenin ve sevginin işleyişine...
    Sevgiyle.

    YanıtlaSil
  5. Adsız1 Ağustos 2009 00:45

    şiirleriniz cok guzel.

    YanıtlaSil
  6. Erkan Şen1 Ağustos 2009 13:39

    Övgünüze teşekkürler.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Fikriniz varsa buradan buyurun...

Bu blogdaki popüler yayınlar

Zamanı eğip, bükmek

Zaman, fiziki boyutların sanal olan dördüncüsü, elle tutulamayan. Zaman, içinde olayların ardı ardına gerçekleştiği boyut… Bilim adamlarına göre, aynen ışığın bükülebilmesi gibi zaman da eğrilip, bükülebilir ve eğer doğru koşullar gerçekleşirse yani yeterli hız yakalanırsa önce geleceğe ve daha sonra da geçmişe sıçramak mümkün olabilir. Bunu zaman yolculuğu gibi basit kavramlarla karıştırmayın. Bu şu “an” ın da içinde olduğu bir kavram. Öyleyse ne demek bu? Bu soruya cevap verebileceğimi pek sanmıyorum, haddime de değil zaten. Ama bu soru etrafında dolaşıldığında dahi çok farklı yerlere çıkan kapılar bulabiliyor insan. Çok sevdiğim bir çizgi dizide bir keşiş (“Avatar”) hava, su, toprak ve ateşi bükebiliyordu. Tüm dünyayı kurtaracak kişi olan keşişin bile zaman üzerinde böyle bir gücü yoktu. Sonra “Matrix” ve “Neo” var. Ancak o da olaylara hükmeder gibiydi, zamana değil ya da ben öyle algılamıştım. “Aslında bir kaşık yoktu!” ve “Kırmızılı kadın da bir ajandı.” değil mi? Ya “Hiro” iç
Yorum Gönder
Yazının devamı »

"Allahumme ecirna min şerri siyaset"*

*Baştan söyleyeyim başlıktaki söz; "Allah'ım beni siyasetin şerrinden koru" anlamına geliyor ve koca bir külliyata imza atmış Said Nursi'ye atfediliyor. Ortam o kadar kirlendi ki, artık görüş açıklamaktan çekinir oldum. Geçmişim ortada. Sempati duyduklarım da eleştirdiklerim de... Orta bir yol tutturmaya çalışırken desteklediklerim de karşı çıktıklarım da burada yazılı olarak duruyor. FEM’e gittiğim, ilk üniversite yılımda "hizmetin" yurdunda kaldığım da geçmişimin bir parçası. Bir dönem destekçileri olduğum da... Hatta eleştirilerimin tamamını kapalı kapılar ardında yapıp, partizancasına savunduğum dönemleri de hatırlıyordur arkadaşlarım. Bu nedenle "hizmet" denilen olgunun ne olduğunu az çok bildiğimi düşünürüm. Hatta bir dönem içlerindeki hemen herkesin halisane bir şekilde çalıştığına da bizzat şahidim. Ancak o dönem o kadar kısa sürdü ki... Eminim şu an bile deli gibi memleket ve din adına çalışan, ne yapıyorsa bu uğurda yaptığını düşünen bi
Yorum Gönder
Yazının devamı »

Ne çok şey oluyor oysa...

Günlük tutmaya eli gitmiyor insanın. Ne çok kişi göçtü geçtiğimiz yıl diye yazıyordum birkaç yazı önce. Ama o zaman daha kayıpların bitmediğini bilmiyordum. Beklemiyordum. İnsan beklemediği yerden yara alıyor. Bir, iki, üç... Bitmiyor. Eksiliyorum. Giden gidiyor da geri kalan her seferinde biraz daha eksiliyor. Yazamadım. Çocukluğumdan büyük bir parça gitti. Gençliğimin en sert, en güzel, en mert anıları gitti. Yazamadım. Öğretilerim, öğretmenlerim, dostlarım, akrabalarım gitti. Biriktirdiklerimi de alıp gittiler. Yazamadım. Bunu not düş tarihe, tarihinde not düş diye düşündüm çok zaman. Elim gitmedi bir türlü. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), "Kişiye nasihat olarak ölüm yeter" buyurmuş. Geriye bakıp düşündüğümde ölümle gerçekten tanıştığım ilk zaman 17 yaşında olduğumu hatırlıyorum. Ölümün ne olduğunun musallada yatan abim ile tek başıma kaldığımda fark etmiştim. O günü hiç unutmadım. O gün gibi hiç üzülmedim. Ama bu sene bir başka... Artık kayıplardan, cenazelerden, bizzat içi
Yorum Gönder
Yazının devamı »