Yıl 1998, yani yakınlara yollara kendi aracımla ilk kez bundan 15 sene evvel düşmüşüm. Bazı seneler birkaç kez gidip gelmişim. Rota standart aslında; bir ucu İstanbul bir ucu Rize olan yolculuklarımın. Ama hep aklımın bir köşesinde bir seyyah gibi, geçtiğim illerde konaklayarak hedefe varmak olan bir hayal vardı. Vardı diyorum çünkü bu sene bir kısmını gerçekleştirdim.
Bir çoğu ilk üniversite yıllarımda ve devamında olan şehir gezilerimde 42 ilde konaklamış ve kısa geziler yapmıştım. Ancak bunların çoğu iç anadolu, ege ve akdeniz illeriydi. Kütahya'da okumanın getirisiyle bir çoğu onun çevresindeydi. İzmir başta olmak üzere Bursa, Balıkesir, Eskişehir, Isparta gibi illerle başlamıştım şehir gezilerine. Gerçi ilk zamanlar bir şehre gidip orada gerekirse tiren garında sabahlayıp, şehrin meydanlarında gezmeyi işten sayıyordum. Ne de olsa öğrenciydik ve tiren yolculukları bile bu geziler için yeterliydi. O gezilerin en sıkıcıları Ankara'ya yapılanlardı. Ancak orada da bir dost vardı ve gidilmezse olmazdı.
Son bir kaç senedir Konya başta olmak üzere; Edirne, Çanakkale ve nihayetinde sürekli geçtiğim ama bir kez olsun durup adam gibi gezmeyi beceremediğim Karadeniz illerine gitme planları yapıp yapıp erteliyordum. En sonunda bu sene bir imkan doğdu. Önceki planın Edirne, Çanakkale yapıp tura oradan devam etmekti. Ancak Edirne ve Çanakkale'yi gezi güzergahından çıkartmak zorunda kaldım. Bir başka bahara...
Güzel bir İstanbul sabahında Eskihisar üzerinden Yalova'ya geçtik önce. Oradan Bursa - Gemlik'teki bir dosta, İsmail'e, kahvaltıda konuk olduk. Oradan ver elini Karabük - Safranbolu. Geceleri Safranbolu soluk alınamayacak kadar kirli bir havaya sahipmiş onu öğrendik. Dağların arasında kalan şehir merkezi yakılan sobaların dumanı altında adeta eziliyor. Safranlı - tarçınlı sabun bu kiri gidermek için en güzel bileşim olabilir. (Ek - 26 Eylül: Türkiye'nin 4. büyük mağarası olan Bulak Mencilis Mağarasını fotoğraflarıyla beraber atlamışım, oralara giderseniz görmeden dönmeyin.)
Bir daha fırsat olmaz diyerek Kastamonu - Taşköprü üzerinden Türkiye'nin en kuzey ucuna, Sinop - Karaburun'a, geçmeye karar verdik. Bir on beş dakika daha erken gidebilseydik güneşim batışını ülkenin en kuzeyinden izlemek güzel olacaktı. Yetişemedik! Yinede güzel bir gecede, otelin yetersizliklerine rağmen, Sinop manzarasına karşı balkonda sallama olmasına aldırış etmeden içilen çaylar güzeldi. Bir de cevizli - yoğurtlu Sinop mantısı... Ertesi gün Sinop Cezaevini görünce Sabahattin Ali başta olmak üzere orada görüşleri nedeniyle mahpusluk çeken herkes adına üzüldüm. Utanç duydum. Hele o çocuk bölümü...
Ertesi gün Samsun'a geçtik. Bafra pidesi Bafra'da İstanbul'da yapıldığı kadar iyi yapılmıyormuş, yol üzerinde onu öğrendik! Samsun? Samsun artık bir büyük şehir! Eskiden içinden geçtiğim şehrin yerinde bambaşka bir şey var! Sahil şeridi inanılmaz güzelleşmiş. Belediye başkanı çok güzel işler çıkartmış. Amazon temalı ada park ve parkın içinden geçen yapay kanal oldukça güzel olmuş. Karadeniz'in üzerinde kara bulutlar varken gün doğuşunu sahilde karşılamak ayrı bir güzeldi. Sahilin tenhalığı ve temizliği ise oldukça ilginç. İstanbul'da olsa... Ayrıca Samsun'a uğrayıp da Bandırma Vapurunu gezmeden olmazdı. Mustafa Kemal'i İstanbul'dan Samsun'a götüren "gemi"nin nasıl bir şey olduğunu birebir kopyasını görünce daha iyi anlıyorsunuz. Onca haksız eleştiriye saydırıp duruyorsunuz gerçeği görünce...
Ordu bir ilginç şehir. Hem Karadenizli hem değil! Boztepe'ye çıkan teleferik ilk açıldığı günden beri aklımdaydı. Ancak her sene bir bahane bulmuştum. Bu seneye nasipmiş o da... Gerçi teleferikte cüzdanı bırakıp sonra baya bir telaş oldum ama duyarlı bir vatandaş güvenliğe teslim etmiş sağ olsun...
Trabzon - Akçaabat'dan geçerken Cemil Usta'da köfte yemeden olmaz. Bunu neredeyse her sene yapıyorum artık. Servis kalitesi gün geçtikçe düşse de tadı yerinde... Bu sene bir de Sümela'ya çıkıldı. Manastır eski manastır. Artık daha kısa bir yoldan varılıyor hepsi bu. Ama o manzara, o doğa harikası yer!..
Son durak her zaman ki gibi Rize. Rize'nin alışıldık yerleri; Kale, Dağ Maran, balıkçılar, köyler, yaylalar. Eş, dost, akrabalar...
Bir de bu senenin sürprizi... Rize'deki herkes hayatının şokunu yaşadı sanırım. Güzel günler, vakitlerdi. Gezilip görülenler, yenilen yemekler bahane... Tüm bunları yalnız yapmamaksa şahaneydi!
Tilki mi? Yine kürkçü dükkanında...
Bir çoğu ilk üniversite yıllarımda ve devamında olan şehir gezilerimde 42 ilde konaklamış ve kısa geziler yapmıştım. Ancak bunların çoğu iç anadolu, ege ve akdeniz illeriydi. Kütahya'da okumanın getirisiyle bir çoğu onun çevresindeydi. İzmir başta olmak üzere Bursa, Balıkesir, Eskişehir, Isparta gibi illerle başlamıştım şehir gezilerine. Gerçi ilk zamanlar bir şehre gidip orada gerekirse tiren garında sabahlayıp, şehrin meydanlarında gezmeyi işten sayıyordum. Ne de olsa öğrenciydik ve tiren yolculukları bile bu geziler için yeterliydi. O gezilerin en sıkıcıları Ankara'ya yapılanlardı. Ancak orada da bir dost vardı ve gidilmezse olmazdı.
Son bir kaç senedir Konya başta olmak üzere; Edirne, Çanakkale ve nihayetinde sürekli geçtiğim ama bir kez olsun durup adam gibi gezmeyi beceremediğim Karadeniz illerine gitme planları yapıp yapıp erteliyordum. En sonunda bu sene bir imkan doğdu. Önceki planın Edirne, Çanakkale yapıp tura oradan devam etmekti. Ancak Edirne ve Çanakkale'yi gezi güzergahından çıkartmak zorunda kaldım. Bir başka bahara...
Güzel bir İstanbul sabahında Eskihisar üzerinden Yalova'ya geçtik önce. Oradan Bursa - Gemlik'teki bir dosta, İsmail'e, kahvaltıda konuk olduk. Oradan ver elini Karabük - Safranbolu. Geceleri Safranbolu soluk alınamayacak kadar kirli bir havaya sahipmiş onu öğrendik. Dağların arasında kalan şehir merkezi yakılan sobaların dumanı altında adeta eziliyor. Safranlı - tarçınlı sabun bu kiri gidermek için en güzel bileşim olabilir. (Ek - 26 Eylül: Türkiye'nin 4. büyük mağarası olan Bulak Mencilis Mağarasını fotoğraflarıyla beraber atlamışım, oralara giderseniz görmeden dönmeyin.)
Bir daha fırsat olmaz diyerek Kastamonu - Taşköprü üzerinden Türkiye'nin en kuzey ucuna, Sinop - Karaburun'a, geçmeye karar verdik. Bir on beş dakika daha erken gidebilseydik güneşim batışını ülkenin en kuzeyinden izlemek güzel olacaktı. Yetişemedik! Yinede güzel bir gecede, otelin yetersizliklerine rağmen, Sinop manzarasına karşı balkonda sallama olmasına aldırış etmeden içilen çaylar güzeldi. Bir de cevizli - yoğurtlu Sinop mantısı... Ertesi gün Sinop Cezaevini görünce Sabahattin Ali başta olmak üzere orada görüşleri nedeniyle mahpusluk çeken herkes adına üzüldüm. Utanç duydum. Hele o çocuk bölümü...
Ordu bir ilginç şehir. Hem Karadenizli hem değil! Boztepe'ye çıkan teleferik ilk açıldığı günden beri aklımdaydı. Ancak her sene bir bahane bulmuştum. Bu seneye nasipmiş o da... Gerçi teleferikte cüzdanı bırakıp sonra baya bir telaş oldum ama duyarlı bir vatandaş güvenliğe teslim etmiş sağ olsun...
Trabzon - Akçaabat'dan geçerken Cemil Usta'da köfte yemeden olmaz. Bunu neredeyse her sene yapıyorum artık. Servis kalitesi gün geçtikçe düşse de tadı yerinde... Bu sene bir de Sümela'ya çıkıldı. Manastır eski manastır. Artık daha kısa bir yoldan varılıyor hepsi bu. Ama o manzara, o doğa harikası yer!..
Son durak her zaman ki gibi Rize. Rize'nin alışıldık yerleri; Kale, Dağ Maran, balıkçılar, köyler, yaylalar. Eş, dost, akrabalar...
Bir de bu senenin sürprizi... Rize'deki herkes hayatının şokunu yaşadı sanırım. Güzel günler, vakitlerdi. Gezilip görülenler, yenilen yemekler bahane... Tüm bunları yalnız yapmamaksa şahaneydi!
Tilki mi? Yine kürkçü dükkanında...
Harika!...
YanıtlaSilAnlatımda, fotoğraflar da, gezmiş olman da ..Darısı başımız inşaallah..
Çocukluğumdan beri benim de hayalim İstanbul'dan köye kadar giden yolu tatile dönüştürmekti. Beğendiğim yerlerde konaklamak, dilediğim yerlerde dinlenmek, istediğimde sahilde oturup rüzgarın sesini dinlemek falan. Ama benimki hala bir hayal. Sizinkinin gerçekleşmiş olmasına sevindim. Darısı başıma.
YanıtlaSilRize'de yaklaşık 2 ay kalmıştım. Bir daha gitmek nasip olmadı. Ama oradaki yeşili hiç bir yerde görmedim ben..Hani neredeyse toprak görünmüyordu hiç.. Fotoğraflar muhteşem..
YanıtlaSilİnşallah herkes bu tarz yolculukları memleketin her yönü ve yerine doğru yapar. Ne de olsa gitmediğimiz/gidemediğimiz köyler bizim değil!
YanıtlaSil(Ek - 26 Eylül: Türkiye'nin 4. büyük mağarası olan Bulak Mencilis Mağarasını fotoğraflarıyla beraber atlamışım, oralara giderseniz görmeden dönmeyin.)