Ana içeriğe atla

Nasıl bilirdiniz?

Dostum,

Hayat o kadar hızlı akıyor ki avuçlarımın içinden, tutamıyor ve tutunamıyorum. Akıp gidenlerin ne kadarı kaldı ki hafızamda. Örneğin, ilk ne zaman başlamıştım oruç tutmaya net bir bilgi yok elimde; yirmi ya da yirmi beş sene diye anlatmaya çalışıyorum. Arada koskoca beş yıl var. Sanki o aralık kocaman bir boşluk. Mesela çocukluğumda Yavuz Sultan Selim camiinin eli hortumlu hocasından kaçıp bir yanımı eksik bırakışımın üzerinden kaç yıl geçtiğini de hatırlamıyorum. Mahallede ki çocuklar birleşir camiileri gezerdik bir zamanlar, oyunlar oynar, gürültü patırtı yapardık ama her gittiğimiz camiide namazımızı da kılardık. Bunu kim teşvik ederdi? Namazı bana kim öğretti? Hatırlamıyorum! Hafıza hep iyiyi kendine kötüyü başkasına yoruyor. Malum hafıza-i beşer nisyan ile malül!

Dostum, bazı geceler soruyorum kendime; "Kendini nasıl bilirdin?" diye. Karşılık olarak bulduğum sessizlik her geçen gece daha da ürkütücü geliyor! Ve biliyor musun Mevlana'dan dem vuran birçok kişi tüm hayatı boyunca bu soruyu bir kez bile sormuyor kendine. Hem de okudukları o "Ölmeden önce ölünüz" hadisini uzun uzadıya açıklamış metne rağmen. Belki bir mükafat belki de bir musibet olan, benim de içine yuvarlandığım, unutkanlıktandır! Yoksa işlerine böyle geldiği için midir? Bilemiyorum. Dünü, bugünü ve yarını hiç düşünmeden yaşıyorlar. Sadece an var! "Carpe diem - Seize the Day!" Kaldı mı bilmeyen, duymayan? Sadece onlar ve "sevdikleri" var!

Dostum, doğduğumuz ve yaşadığımız topraklar itibariyle, yani kültürel olarak, aynı yerden veda edeceğiz büyük ihtimalle bu dünyaya. Görevli soracak, kendilerine hiç sormadıkları o soruyu; "Nasıl bilirdiniz?" Ne diyeceğiz bu soruya? Dünya için, dünyada iyi bir insandı! Sağlığı elvermediği için(!) ömrü boyunca oruç tutmadı, vakti olmadığı için namaz kıl(a)madı ama iyi bilirdik. Anlamadığı için, inandığını söylediği Kitabı bir kez dahi okumadı ya da okudu ama mantığına aykırı olduğu için uygulamadı fakat yine de iyi bilirdik. Zengindi ve fakat vergisini veriyordu ya zekata ne gerek vardı! Din, zamanın gerisinde kalmıştı onun için ya ancak son durağa yine o geri kalmış mekandan çıkacaktı. Zaman zaman inkarda dibe vururdu ama içi temizdi. O da gelecekti ve soracaklardı:

- Nasıl bilirdiniz?
- Cehalet mutluluktur, cahildi!

Ya diğerleri... Çalıp çırpan, hak hukuk gözetmeyen, yetim malı yiyen ve hatta en basitinden sokağa tüküren diğerleri...

- Nasıl bilirdiniz?
- ...

Dostum, bir de öyleleri var ki! İnandıklarını, bildiklerini, uyguladıklarını söylüyorlar! Ne söyledikleri ne de okuduklarım örtüşmüyor sergiledikleriyle... En basitinden hırsızlıkların en büyüğünü yapıyorlar. Belki bilerek belki de bilmeyerek namazlarından çalıyorlar! Öyle şeyler yapıyorlar ki onlar için de sorulduğunda bilmiyorum ne cevap verebileceğimi...

Dostum, öyle birileri de var ki üzülüyorsun! Sadece üzülüyorsun. Bir adım sadece bir adım ötende... Elini uzatsan tutacaksın. Elini uzatsa tutacak seni...

- Nasıl bilirdiniz?
- Bilmiyordu!

Bildirememenin vebalı altında ezildikçe ezilirsin... Ezilirsin...

Bunca şeyi kendime sorduğum sorunun bende yarattığı etki ile yazdım. Ama daha çok üzüldüğüm diğerleri için... Ve fakat kendisi bu soru karşısında kendisine sessizliğiyle mukabelede bulan biri ne yazabilir, söyleyebilir ki! Gidenin arkasından kötü söylenmez ya bizde, peki sessiz kalınır mı? Sessiz kalanın ve sessiz kalınanın hükmü ne olur?

Sahi...

- Nasıl bilirdiniz beni?
- ...

Yorumlar

  1. Soru sormayan insan adım atmıyordur hayatta..

    İyi biliyoruz seni de !

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Fikriniz varsa buradan buyurun...

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nebula Bilişim 20 yaşında!

Bir misyon bir okul 20 yaşına ulaştı. Nebula Bilişim bugün itibariyle 20. Yılında… Bir masanın etrafında toplanmış dört kişi kafa kafaya ne yapacağımızı konuştuğumuz günleri dün gibi hatırlıyorum. Marka adı, logo-fatura-irsaliye-kartvizit tasarımları, muhasebe işlemleri, ofisin bulunması-dekorasyonu, kuruluş için gerekli resmi hazırlıklar. Neredeyse tüm işlemleri kendimiz yaptık. Elbette bazı arkadaşlarımızın desteklerini de hiç bir zaman unutmayacağız. Nebula’nın ilk kurulduğu günlerde maliyetlerimiz artmasın diye evimdeki masa üstü bilgisayar ve ekranlarımı ofise taşıyışım ve aylarca onları kullandığımız hala hatırımda. Mesela faks cihazına bütçe ayırmamak için yaptıklarımız bugünkü nesle çok komik gelirdi. Muhasebe yazılımı olarak kullandığımız çözümü adam etmek için az çaba sarf etmedik. Mutfak gereçlerimizi temiz tutmak için yaptıklarımızı kime anlatsam inanmaz! Aşağıdaki fotoğraflar çalışma ortamımızın ilk fotoğrafları olabilir. Yok merak etmeyin, bunları o eski günler ede...

Yardım Faaliyetleri ve Organizasyonu Hakkında

17 Ağustos 1999 depreminde sahada bizzat bulunmuştum. Yardım malzemesi yüklü kamyonlarla saha gitmiş. Elimizden gelen çabayı sergilemiştik. O gün kendi başına yapılan organizasyonların eğer çok boyutlu ve iyi planlanmamışsa başarıya ulaşmayacağını anlamıştım. Bugün geldimiz noktada 99 ile kıyaslanamayacak kadar çok yol kat etmiş durumdayız. Afet sonrası hazılıklar ve koordinasyon geçmiş ile kıyaslanamayacak kadar ileri seviyede. Yeterli mi? Değil! Daha iyi mümkün mü? Her zaman! Ancak bir konunun çok net altını çizmemiz gerekiyor. Sivil toplum kuruluşları ve yardım dernekleri bu tarz felaket anlarının vazgeçilmez kuruluşlarıdır. Onlar olmasa şu an şikayet edecek bir şeyimiz dahi olamazdı. Birkaç yıl önce (2011) bazı yardım kuruluşlarının (Deniz Feneri, Lösev ve Mehmetçik Vakfı) kurban bağışı organizasyonundaki usülsüzlükler ortaya çıkmıştı. Bu kuruluşların simsarlar ve aracılar tarafından kandırıldığı ve aslında ilgili vecibelerin ya hiç ya da eksik yerine getirildiği ortaya çıkmıştı. A...

Hazırlıklı olmak...

Türkiye'de 6 Şubat 2023 günü öyle bir deprem fırtınası yaşadık ki 10 şehrimiz hayatı tamamen durdurcak bir yıkımla karşı karşıya kaldı. Kahramanmaraş, Hatay, Malatya, Adıyaman gibi şehirlerimiz afeti aynı gün 2 kez yaşadı. Bu çağda bazı şeyleri uzun anlatmak çok zor. Çağ hızlı tüketim çağı ve bu nedenle uzun metinlerden hoşlanmıyoruz. Eğer varsa eskiler bile videoları tercih ediyor. Böyle bir girizgaha ne gerek vardı inanın ben de bilmiyorum. Belki de o kadar doluyum ki kısa kısa yazıp geçmek canımı sıkıyor. 17 Ağustos 1999 depreminde organize olabilecek bir ortam yokken sivil inisiyatif ile herkes bir işin ucundan tutmaya çalışmıştı. Naçizane bir şekilde ben de katkıda bulunmak için bir ekibin parçası olarak bölgeye gitmiştim. Elimizde 4 kamyon malzeme ile sokak sokak dolaşmış ve yardıma ihtiyacı olanlara yardım etmeye çalışmıştık. Sonunda ihtiyacı olanlara tam anlamıyla ulaşamadan ve bir yaraya doğru düzgün merhem olamadan dönmek zorunda kalmıştık. Yardım malzemelerini teslim ede...