Sizinle savaşanlara karşı Allah yolunda siz de savaşın. Ancak aşırı gitmeyin. Çünkü Allah aşırı gidenleri sevmez.
Bakara Sûresi 190. Ayet
Bakara Sûresi 190. Ayet
Geçen hafta başından beri etrafımdaki insanlar beni şaşırtmaya devam ediyor. Sadece etrafımdakilerde değil güvendiğim insanlardan da akıl almaz sözler duyuyorum. İsrail denen terörist devletin son yaptıklarından sonra insanlar haklı olarak tepki verdiler. Tepki verdiler vermesine ama hep sonuna bir “ama” iliştirerek ya da akıl almaz öneriler ortaya atarak. Biri, “Bu yapılan akıl almaz, terörist devletten izin almak gerekirdi. Ben benim yardım kuruluşum böyle bir taleple geldiğinde hep aynı şeyi salık veriyorum.” diyiverdi.(Burada “Söz gümüşse sükût altındır.” Deyişi geliyor aklıma. Söylenme amacı iyi dahi olsa sonuçları berbat bence.) Bir başkası, “Hadi topyekûn savaşalım, intikamımızı alalım.” diye savaş çığlıkları atıyordu. Bu ikisi de aklına ve mantığına, zekâsına güvendiğim insanlardı. Bu konuda artık ikisine de olan saygımı yitirmiş bulunuyorum. Ülkemin başbakanıysa ondan bu sefer beklediğim şeyleri yapıyor. (Her zaman ki gibi yapmaması gerektiğini düşündüğüm bir ton şey de yapıy
Her gün bir ayet okuyup bütün gün onun üzerinde tefekkür etsek....
YanıtlaSil...yapmaya çalışıyorum bunu.
YanıtlaSilOkumalarım öyle günlere denk geliyor ki günlüğüme kaydetmek istiyorum. Belki gelecekte "bunu buraya niye yazmış" diyenler çıkar diye...
Örneğin;
Şimdi birçok kişi savaş nidaları atıyor. Asalım, keselim, öldürelim diyor.
Peki ya "emir" ne diyor?
"...aşırıya gitmeyin "
Peki ilk emrimiz ne diyordu?
"Oku..."
Şu emirleri/tavsiyeleri bir doğru anlasak tüm dertlerimiz çözülecek zaten. Anlamaya da ilk adım olan "okumayla" başlasak belki kalanı peşinden gelirdi!