Ana içeriğe atla

Ünlü mü olmak istiyorsun?

Hemen cevabı vereyim; kendini ya ergenekon'a bağla ya da R.Tayyip Erdoğan'a hakaret et olsun bitsin. Daha güzeli cemaat diye bir eleştiri nesnesi bul, eleştiriyorum diye yücelt göklere çıkart o kadar. Din ya da inanca hakaret etmeyi, dalga geçmeyi de tercih edebilirsin.

Eleştirinin sınırları yoktur. Yanlış gördüğünü gördüğün ve anladığın şekliyle söyleyebilir, çizebilirsin. Yorum senindir. Kendini nasıl ifade ediyor olursan ol fark etmez. Olayları terörize etmeden, kargaşaya sebep olmadan ya da bir başkasına zarar vermeden yapılan eleştirinin ne şeklinin ne de içeriğinin bir önemi yoktur.

Bir bireyi -makamının hiçbir önemi yok- ya da görüşünü eleştiriyorsan sınır sensindir. Ancak bir topluluk ve topluluğun saygı, sevgi duyduğu daha da önemlisi inancı haline getirdiği bir şeyi eleştirmek tamamen farklı bir olgudur.

"Allah yok, din yalan" dediğinde eleştiri yapabileceğin nesne sınırını fazlasıyla aşmış olursun. Hele ki bunu gizli gizli yapıyorsan daha da içinden çıkılamaz bir hale getirmiş olursun işi. Bir şeyi inkar etmek başka bir şey, onunla dalga geçmek başka bir şeydir.

Eğer zorlamaya devam ediyorsan bunun altında başka bir sebep ararım ben.

Önceki yaptığını, yani inançla dalga geçme olayını görmezlikten gelsek aşağıdaki eleştiri hiç de yadırganacak bir şey değil. Göz senin, anlayış senin, yorum senindir.


Ama şimdi bir savcı işlem yapacak bunu çizen hakkında. (Atatürk ile ilgili koruma kanunu var, Erdoğan ile ilgili değil.) Sonra bir kısım medya vur patlasın çal oynasın haberleri yapacaklar. Ve... nur topu gibi bir ünlümüz daha olacak. Dergileri yok satar bir süre... Zaten birkaç bin falan basılıyor muhtemelen. Hemen baskı adedini de arttırırlar.

Bir kısım insan birilerini eleştiriyor, dalga geçiyor gözükerek yolunu buluyor. Bir partiye, ideolojiye yada inanca "söverek", kendini karşı gruplara daha iyi satıyor. Din ile inançla dalga geçerek okur kitlesini arttırmayı hedefliyor. Sırf kendi çıkarı için yapmayacağı hiçbir şey yok bu tiplerin. İşte en büyük inançsızlıkta bu. Geri kalanını eleştirmeye bile gerek yok...
Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Fikriniz varsa buradan buyurun...

Bu blogdaki popüler yayınlar

Zamanı eğip, bükmek

Zaman, fiziki boyutların sanal olan dördüncüsü, elle tutulamayan. Zaman, içinde olayların ardı ardına gerçekleştiği boyut… Bilim adamlarına göre, aynen ışığın bükülebilmesi gibi zaman da eğrilip, bükülebilir ve eğer doğru koşullar gerçekleşirse yani yeterli hız yakalanırsa önce geleceğe ve daha sonra da geçmişe sıçramak mümkün olabilir. Bunu zaman yolculuğu gibi basit kavramlarla karıştırmayın. Bu şu “an” ın da içinde olduğu bir kavram. Öyleyse ne demek bu? Bu soruya cevap verebileceğimi pek sanmıyorum, haddime de değil zaten. Ama bu soru etrafında dolaşıldığında dahi çok farklı yerlere çıkan kapılar bulabiliyor insan. Çok sevdiğim bir çizgi dizide bir keşiş (“Avatar”) hava, su, toprak ve ateşi bükebiliyordu. Tüm dünyayı kurtaracak kişi olan keşişin bile zaman üzerinde böyle bir gücü yoktu. Sonra “Matrix” ve “Neo” var. Ancak o da olaylara hükmeder gibiydi, zamana değil ya da ben öyle algılamıştım. “Aslında bir kaşık yoktu!” ve “Kırmızılı kadın da bir ajandı.” değil mi? Ya “Hiro” iç
Yorum Gönder
Yazının devamı »

Ne çok şey oluyor oysa...

Günlük tutmaya eli gitmiyor insanın. Ne çok kişi göçtü geçtiğimiz yıl diye yazıyordum birkaç yazı önce. Ama o zaman daha kayıpların bitmediğini bilmiyordum. Beklemiyordum. İnsan beklemediği yerden yara alıyor. Bir, iki, üç... Bitmiyor. Eksiliyorum. Giden gidiyor da geri kalan her seferinde biraz daha eksiliyor. Yazamadım. Çocukluğumdan büyük bir parça gitti. Gençliğimin en sert, en güzel, en mert anıları gitti. Yazamadım. Öğretilerim, öğretmenlerim, dostlarım, akrabalarım gitti. Biriktirdiklerimi de alıp gittiler. Yazamadım. Bunu not düş tarihe, tarihinde not düş diye düşündüm çok zaman. Elim gitmedi bir türlü. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), "Kişiye nasihat olarak ölüm yeter" buyurmuş. Geriye bakıp düşündüğümde ölümle gerçekten tanıştığım ilk zaman 17 yaşında olduğumu hatırlıyorum. Ölümün ne olduğunun musallada yatan abim ile tek başıma kaldığımda fark etmiştim. O günü hiç unutmadım. O gün gibi hiç üzülmedim. Ama bu sene bir başka... Artık kayıplardan, cenazelerden, bizzat içi
Yorum Gönder
Yazının devamı »

Duruş

Geçen hafta başından beri etrafımdaki insanlar beni şaşırtmaya devam ediyor. Sadece etrafımdakilerde değil güvendiğim insanlardan da akıl almaz sözler duyuyorum. İsrail denen terörist devletin son yaptıklarından sonra insanlar haklı olarak tepki verdiler. Tepki verdiler vermesine ama hep sonuna bir “ama” iliştirerek ya da akıl almaz öneriler ortaya atarak. Biri, “Bu yapılan akıl almaz, terörist devletten izin almak gerekirdi. Ben benim yardım kuruluşum böyle bir taleple geldiğinde hep aynı şeyi salık veriyorum.” diyiverdi.(Burada “Söz gümüşse sükût altındır.” Deyişi geliyor aklıma. Söylenme amacı iyi dahi olsa sonuçları berbat bence.) Bir başkası, “Hadi topyekûn savaşalım, intikamımızı alalım.” diye savaş çığlıkları atıyordu. Bu ikisi de aklına ve mantığına, zekâsına güvendiğim insanlardı. Bu konuda artık ikisine de olan saygımı yitirmiş bulunuyorum. Ülkemin başbakanıysa ondan bu sefer beklediğim şeyleri yapıyor. (Her zaman ki gibi yapmaması gerektiğini düşündüğüm bir ton şey de yapıy
13 yorum
Yazının devamı »