Ana içeriğe atla

Distopya

Kızmayın! Şaşırmayın! Üzülmeyin!

Bu dünyayı elbirliğiyle var ettik. Kitabı okumadık. Doğru yol yerine hep tali ve yanlış yolları tuttuk. Adaletin ırzına geçtik! Oysa titizlikle ayakta tutmamız emredilmişti.

Ülkedeki her kurumun, kavramın içini boşalttık. Bilindik ne kadar güven veren yer varsa hepsini gömdük! Üzerini de balçık ile kapattık. Doğru hiçbir uygulamamız, politikamız, görüşümüz kalmadı. Günümüze ait ne varsa karaladık. Geçmiş zaten karalanmıştı!

Kirletecektik tüm renkleri, önceliği beyaza verdik! Devlet kurumları ile başladık. Milli bir eğitimimiz zaten yoktu. Ordumuzu el birliğiyle yıktık. Adaleti insan eliyle dağıtacak olanda adalet olmadı mı bize ne kalacaktı ki! Adalet kendi çatısının yıkıntıları altında kaldı. Çatıyı yıkanda temizliğin simgesi kardı!

Meclis bizi temsil etmiyordu! Oradaki herkes çıkarcı, yalancı ve hırsızdı; bizlerden farklı olarak! Ulusal yardım kuruluşlarımız bir bir tükaka edilmişti. Sivil toplum örgütlerimize sıra geldiğinde onları da birbirine düşürerek yıktık. Oysa açmayın örtün deniyordu. Biz saçtık!

Geriye tek bir unsuru bırakmıştık. Millet! O da 15 Temmuzdan sonra yine elbirliğiyle yıkılıyor. İnsanlar fişleniyor, aileler dağılıyor. Milletin sahibi olduğu kurumlar yerle bir... Millet, milletten nefret ettiriliyor. Milletin çimentosu olabilecek her değer yok edildi/ediliyor. Kötü örneklerden bütüne vuruluyor. 28 Şubat sürecinde dahi bu kadar alçakça ve bel altı salvolar görmemiştik.

Tüm değerlerimiz, kurumlarımız, inanç sistemimiz yerle bir oldu. Dün burada yazdığım birlik olma yazıları tek tek anlamlarını yitirdi. İçeridekiler dışarıdakileri, dışarıdakiler içeridekileri anlayamaz oldu.

Bir ütopyayı gerçekleştirmek adına hızlı ve büyük adımlarla yürüyorduk. Tüm etrafımız ile birlikte bir distopyada yaşamaya mahkum edildik. Evet, şu an içinde yaşadığımız şey tam olarak bir distopya... Her değerimiz, bizim de desteğimizle, yerle bir edildi, edilmeye de devam ediyor.

PKK, DHKP-C, DAEŞ, İŞİD, ABD, EU, BM, UN ya da israil; Türk abecesindeki tüm harfleri kullandık terröristleri isimlendirmek için... Gözlerimiz akıl almaz, insalık dışı eylem, müdahale denilen caniliklere de şahit oldu. Kültürlerin nasıl yok edildiklerine de şahit olduk.

Sayılar yüzbinler hatta milyonlarla ifade edildiğinde bireysel önemlerini yitirdi. Kendi bencil dünyamızdaki tekil kayıplarımızı kutsadık. Lahitler, anıt mezarlar eşliğinde anma törenleri yaptık. Peki ya ölen çocuklar? Hayır isimleri konmuş, varlıkları kanıtlanmış olanlardan bahsetmiyorum. Gerçekten isimsiz olanları soruyorum! Sayılarından dahi emin değiliz ya hesaplarından nasıl emin olabiliyoruz?

Tüm dünya olarak dibe vurduk dediğimiz noktada daha kötüsü geliyor. Sırada ne var acaba?

Şu karanlık gecelerin de vardır inşallah sabahı...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nebula Bilişim 20 yaşında!

Bir misyon bir okul 20 yaşına ulaştı. Nebula Bilişim bugün itibariyle 20. Yılında… Bir masanın etrafında toplanmış dört kişi kafa kafaya ne yapacağımızı konuştuğumuz günleri dün gibi hatırlıyorum. Marka adı, logo-fatura-irsaliye-kartvizit tasarımları, muhasebe işlemleri, ofisin bulunması-dekorasyonu, kuruluş için gerekli resmi hazırlıklar. Neredeyse tüm işlemleri kendimiz yaptık. Elbette bazı arkadaşlarımızın desteklerini de hiç bir zaman unutmayacağız. Nebula’nın ilk kurulduğu günlerde maliyetlerimiz artmasın diye evimdeki masa üstü bilgisayar ve ekranlarımı ofise taşıyışım ve aylarca onları kullandığımız hala hatırımda. Mesela faks cihazına bütçe ayırmamak için yaptıklarımız bugünkü nesle çok komik gelirdi. Muhasebe yazılımı olarak kullandığımız çözümü adam etmek için az çaba sarf etmedik. Mutfak gereçlerimizi temiz tutmak için yaptıklarımızı kime anlatsam inanmaz! Aşağıdaki fotoğraflar çalışma ortamımızın ilk fotoğrafları olabilir. Yok merak etmeyin, bunları o eski günler ede...

Zamanı eğip, bükmek

Zaman, fiziki boyutların sanal olan dördüncüsü, elle tutulamayan. Zaman, içinde olayların ardı ardına gerçekleştiği boyut… Bilim adamlarına göre, aynen ışığın bükülebilmesi gibi zaman da eğrilip, bükülebilir ve eğer doğru koşullar gerçekleşirse yani yeterli hız yakalanırsa önce geleceğe ve daha sonra da geçmişe sıçramak mümkün olabilir. Bunu zaman yolculuğu gibi basit kavramlarla karıştırmayın. Bu şu “an” ın da içinde olduğu bir kavram. Öyleyse ne demek bu? Bu soruya cevap verebileceğimi pek sanmıyorum, haddime de değil zaten. Ama bu soru etrafında dolaşıldığında dahi çok farklı yerlere çıkan kapılar bulabiliyor insan. Çok sevdiğim bir çizgi dizide bir keşiş (“Avatar”) hava, su, toprak ve ateşi bükebiliyordu. Tüm dünyayı kurtaracak kişi olan keşişin bile zaman üzerinde böyle bir gücü yoktu. Sonra “Matrix” ve “Neo” var. Ancak o da olaylara hükmeder gibiydi, zamana değil ya da ben öyle algılamıştım. “Aslında bir kaşık yoktu!” ve “Kırmızılı kadın da bir ajandı.” değil mi? Ya “Hiro” iç...

Yardım Faaliyetleri ve Organizasyonu Hakkında

17 Ağustos 1999 depreminde sahada bizzat bulunmuştum. Yardım malzemesi yüklü kamyonlarla saha gitmiş. Elimizden gelen çabayı sergilemiştik. O gün kendi başına yapılan organizasyonların eğer çok boyutlu ve iyi planlanmamışsa başarıya ulaşmayacağını anlamıştım. Bugün geldimiz noktada 99 ile kıyaslanamayacak kadar çok yol kat etmiş durumdayız. Afet sonrası hazılıklar ve koordinasyon geçmiş ile kıyaslanamayacak kadar ileri seviyede. Yeterli mi? Değil! Daha iyi mümkün mü? Her zaman! Ancak bir konunun çok net altını çizmemiz gerekiyor. Sivil toplum kuruluşları ve yardım dernekleri bu tarz felaket anlarının vazgeçilmez kuruluşlarıdır. Onlar olmasa şu an şikayet edecek bir şeyimiz dahi olamazdı. Birkaç yıl önce (2011) bazı yardım kuruluşlarının (Deniz Feneri, Lösev ve Mehmetçik Vakfı) kurban bağışı organizasyonundaki usülsüzlükler ortaya çıkmıştı. Bu kuruluşların simsarlar ve aracılar tarafından kandırıldığı ve aslında ilgili vecibelerin ya hiç ya da eksik yerine getirildiği ortaya çıkmıştı. A...