Ana içeriğe atla

Yapmayın!

Ne Soma için ne de başka bir felaketin mağdurları için etkinlik yapmayın!

Lütfen!

Bu toplumda bunu hak edecek insanlar yok!

Aşırıya gittiğimi düşünüyorsunuz değil mi? Az bile söylüyorum.

Dün akşam Fenerbahçe - Galatasaray gibi ülkenin en büyük spor -futbol değil- kulüplerinden ikisinin futbol maçı vardı. Geliri Soma'da hayatını yitiren madencilerin ailelerine bağışlanacaktı. Belki biraz da orada yaşanan katliama dikkat çekilecekti. Peki, ne oldu?

Allah aşkına siz yardım etmeyin. Dikkat çekmeyin böyle katliamlara... Ne Soma'yı ne de Siirt'de yaşanan olayları hatırlatmayın topluma... Irak'ta, Suriye'de, Filistin'de ya da Doğu Türkistan'da öldürülenleri de hatırlamayın!

Dünkü rezalet hepimize uzunca bir süre yeter! İki takımın taraftarları da futbolcuları da sahayı savaş alanına çevirdiler. Yine! Birbirinizi yiyin benim için hiç sorun değil. Ancak en azından ithaf edilmiş şeyin anısına bir durup düşünün. Sadece bir an!..

Neden geneli suçluyorum? Çünkü haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır. Sıtadlara maytap, meşale v.b. sokulması yasak. Ama ne kapıdaki polis, girişteki güvenlik bunu engellemek için bir şey yapıyor ne de o meşaleyi yakanın, sahaya atanın yanında oturan müdahale ediyor. E o zaman...

Bence futbolcular bundan sonra sahalara atılacak en küçük şeyden sonra oyunu bırakmalı ve orta sahada oturma eylemi yapmalı... Protesto kültürümüze bir katkısı olur belki!

Tiribünlerdeki duyarlı taraftarlarımız ise vebalı biri gibi uzaklaşmalı bu teröristlerin yanından. Hani yüzme havuzlarında yanlış bir şey yapanların etrafında mavi ya da mor bir halka oluşuyor ya... Aynen onun gibi...

Bir futbol karşılaşması bu kadar önemli mi? Tabii ki değil! Ancak ortada 301 tane kayıp can ve bunların acılı aileleri varken bu yapılanlar rezillik. Bunca ölüme bu kadar duyarsız olmak benim içimi sızlatıyor.

Soma'da 301 can suç olan ihmaller yüzünden öldü.

Önceki gün baraj sularında yine yeni canlar gitti.

IŞİD denen melanet yüzünden Irak ve Suriye'de hergün onlarca insan ölüyor.

Suriye'de Esad da bu sayının katlanmasına yardımcı oluyor.

Filistin'de israil şerefsizi iki binden (2.000) fazla can aldı ve bunların yarıya yakını kadın ve çocuk. En son dün meclis binasını da yıktı!

Unutmadan! Çin de Doğu Türkistan'da bazı "teröristleri" idam etti!

Ama olsun... Süper kupa'nın galibi en süper Fener!...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Zamanı eğip, bükmek

Zaman, fiziki boyutların sanal olan dördüncüsü, elle tutulamayan. Zaman, içinde olayların ardı ardına gerçekleştiği boyut… Bilim adamlarına göre, aynen ışığın bükülebilmesi gibi zaman da eğrilip, bükülebilir ve eğer doğru koşullar gerçekleşirse yani yeterli hız yakalanırsa önce geleceğe ve daha sonra da geçmişe sıçramak mümkün olabilir. Bunu zaman yolculuğu gibi basit kavramlarla karıştırmayın. Bu şu “an” ın da içinde olduğu bir kavram. Öyleyse ne demek bu? Bu soruya cevap verebileceğimi pek sanmıyorum, haddime de değil zaten. Ama bu soru etrafında dolaşıldığında dahi çok farklı yerlere çıkan kapılar bulabiliyor insan. Çok sevdiğim bir çizgi dizide bir keşiş (“Avatar”) hava, su, toprak ve ateşi bükebiliyordu. Tüm dünyayı kurtaracak kişi olan keşişin bile zaman üzerinde böyle bir gücü yoktu. Sonra “Matrix” ve “Neo” var. Ancak o da olaylara hükmeder gibiydi, zamana değil ya da ben öyle algılamıştım. “Aslında bir kaşık yoktu!” ve “Kırmızılı kadın da bir ajandı.” değil mi? Ya “Hiro” iç

"Allahumme ecirna min şerri siyaset"*

*Baştan söyleyeyim başlıktaki söz; "Allah'ım beni siyasetin şerrinden koru" anlamına geliyor ve koca bir külliyata imza atmış Said Nursi'ye atfediliyor. Ortam o kadar kirlendi ki, artık görüş açıklamaktan çekinir oldum. Geçmişim ortada. Sempati duyduklarım da eleştirdiklerim de... Orta bir yol tutturmaya çalışırken desteklediklerim de karşı çıktıklarım da burada yazılı olarak duruyor. FEM’e gittiğim, ilk üniversite yılımda "hizmetin" yurdunda kaldığım da geçmişimin bir parçası. Bir dönem destekçileri olduğum da... Hatta eleştirilerimin tamamını kapalı kapılar ardında yapıp, partizancasına savunduğum dönemleri de hatırlıyordur arkadaşlarım. Bu nedenle "hizmet" denilen olgunun ne olduğunu az çok bildiğimi düşünürüm. Hatta bir dönem içlerindeki hemen herkesin halisane bir şekilde çalıştığına da bizzat şahidim. Ancak o dönem o kadar kısa sürdü ki... Eminim şu an bile deli gibi memleket ve din adına çalışan, ne yapıyorsa bu uğurda yaptığını düşünen bi

Ne çok şey oluyor oysa...

Günlük tutmaya eli gitmiyor insanın. Ne çok kişi göçtü geçtiğimiz yıl diye yazıyordum birkaç yazı önce. Ama o zaman daha kayıpların bitmediğini bilmiyordum. Beklemiyordum. İnsan beklemediği yerden yara alıyor. Bir, iki, üç... Bitmiyor. Eksiliyorum. Giden gidiyor da geri kalan her seferinde biraz daha eksiliyor. Yazamadım. Çocukluğumdan büyük bir parça gitti. Gençliğimin en sert, en güzel, en mert anıları gitti. Yazamadım. Öğretilerim, öğretmenlerim, dostlarım, akrabalarım gitti. Biriktirdiklerimi de alıp gittiler. Yazamadım. Bunu not düş tarihe, tarihinde not düş diye düşündüm çok zaman. Elim gitmedi bir türlü. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), "Kişiye nasihat olarak ölüm yeter" buyurmuş. Geriye bakıp düşündüğümde ölümle gerçekten tanıştığım ilk zaman 17 yaşında olduğumu hatırlıyorum. Ölümün ne olduğunun musallada yatan abim ile tek başıma kaldığımda fark etmiştim. O günü hiç unutmadım. O gün gibi hiç üzülmedim. Ama bu sene bir başka... Artık kayıplardan, cenazelerden, bizzat içi