Ana içeriğe atla

Normalleştirmek - Normalisation

Dostum,

Sosyolojik olarak öncesinde toplum tarafından uygun görülmeyen ya da onaylanmayan bir davranışın zaman içerisinde yadsınarak “normal” kabul edilmesine ve geniş kitlelerce onaylanmasına kısaca normalleşmek (normalisation) deniyor.

Dün akşam televizyonda Açlık Oyunları serisinin birinci filmi vardı. Film dünyayı kontrol eden merkezi bir güç ve onun refahı ve ihtiyaçları için çalışan, korku ve şiddet ile bastırılmış on iki mıntıkanın hikayesini anlatılıyordu. Her bir mıntıka her sene düzenlenen ve “Açlık Oyunları” olarak anılan oyunlara “Haraç” denilen “çocukları” birbirlerini öldürmeleri için gönderiyor. İşin daha acı tarafı; başkentte, eğlence için düzenlenen ve canlı yayınlanan bu programın mıntıkalarda da yayınlanıyor olasıydı. Yani insanlar çocukları öldürülürken/katledilirken canlı canlı izliyorlardı.

Dostum, işte normalleştirme denilen şey burada devreye giriyor. İnsanlar bazı ülkelerin refahı için ölesiye çalışıyorlar. Kadınların parmaklarında, bileklerinde, boyunlarında ve kulaklarında taşıdıkları siyanür ile çıkartılırken hem çalışanların hem de yöre halkının canına okuyan altınlara çakılı olan kanlı elmaslarını sergiliyorlar. Afrika’da bir çocuk madende çalışmayı reddettiği için kolundan oluyor!

Amerika’daki arabaların motor büyüklükleri bizdekilerin birkaç katı ve o araçların “beslenmesi” gerekiyor. Bu nedenle Irak gibi bir coğrafyada sayıları milyonlarla ifade edilen insanlar ölüyor. Çok sonra yeni bir terör şebekesi ülkeyi kasıp kavuruyor. Ancak petrol kuyularına yani Amerika ve Avrupalıların araçlarının besinlerine dokununcaya kadar katliamlarına göz yumuluyor!

“Afganistan tüm dünyaya terör ihraç ediyordu” diye anlatacaklar sana. Sakın inanma! Onların esas ihraç maddesi uyuşturucudur. Sözde ithal ettiklerini söyledikleri terörü kesen işgal güçleri oradan çıkan uyuşturucu hammaddeleri konusunda hiçbir şey yapmamıştır.

Dostum, Gazze diye bir yer var bu günlerde. İleride belki orayı da Açlık Oyunları’ndaki 13. Mıntıka gibi anlatacaklar. İsyan ettiğini ve yok edildiğini söyleyecekler! Gazze denilen yerin yıllarca yüksek duvarlarla çevrili bir açık hava hapishanesi olduğundan ve insanların günlük ihtiyaçlarını bile karşılamaktan aciz olduğundan hiç bahsetmeyecekler. Bölgedeki bazı kamplarda insanların “açlıktan” öldüklerinden de kimse bahsetmeyecek. Varsa yoksa Almanya’nın dünya savaşında Naziler eliyle yahudilere yaptıkları zulümleri dinleyeceksin! İsrail’in 2014 yılında hemen hepsi sivil ve yarısından fazlası kadın ve çocuk olan Filistinlileri öldürdüğünden kimse bahsetmeyecek!

Doğu Türkistan diye bir yer var. Çin’in toprakları içerisinde ve sözde özerk bir bölge. Oradan ne görüntü ne de rakamlar yansımıyor haber kanallarına... Sadece her gün olaylar olduğunun ve sistematik bir şekilde azaltılan Türkmen nüfusunun farkındayız!

Dünyanın dört bir yanında insanlar ölüyor. Katlediliyor! Yanı başımızda gün geçmiyor ki ülkede, şehirde yüzlerce ölüm olduğu haberleri gelmesin. Filmler bizleri şaşırttığı ve içine çektiği oranda başarılı olurlar. Oysa biz her gün bu görüntülerle yaşıyoruz. Çocuklarımız ve kadınlarımız canlı yayında öldürülüyor! Bizler de izliyoruz! Sosyoloji de kahrolası bu olaya NORMALLEŞME diyor!

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nebula Bilişim 20 yaşında!

Bir misyon bir okul 20 yaşına ulaştı. Nebula Bilişim bugün itibariyle 20. Yılında… Bir masanın etrafında toplanmış dört kişi kafa kafaya ne yapacağımızı konuştuğumuz günleri dün gibi hatırlıyorum. Marka adı, logo-fatura-irsaliye-kartvizit tasarımları, muhasebe işlemleri, ofisin bulunması-dekorasyonu, kuruluş için gerekli resmi hazırlıklar. Neredeyse tüm işlemleri kendimiz yaptık. Elbette bazı arkadaşlarımızın desteklerini de hiç bir zaman unutmayacağız. Nebula’nın ilk kurulduğu günlerde maliyetlerimiz artmasın diye evimdeki masa üstü bilgisayar ve ekranlarımı ofise taşıyışım ve aylarca onları kullandığımız hala hatırımda. Mesela faks cihazına bütçe ayırmamak için yaptıklarımız bugünkü nesle çok komik gelirdi. Muhasebe yazılımı olarak kullandığımız çözümü adam etmek için az çaba sarf etmedik. Mutfak gereçlerimizi temiz tutmak için yaptıklarımızı kime anlatsam inanmaz! Aşağıdaki fotoğraflar çalışma ortamımızın ilk fotoğrafları olabilir. Yok merak etmeyin, bunları o eski günler ede...

Yardım Faaliyetleri ve Organizasyonu Hakkında

17 Ağustos 1999 depreminde sahada bizzat bulunmuştum. Yardım malzemesi yüklü kamyonlarla saha gitmiş. Elimizden gelen çabayı sergilemiştik. O gün kendi başına yapılan organizasyonların eğer çok boyutlu ve iyi planlanmamışsa başarıya ulaşmayacağını anlamıştım. Bugün geldimiz noktada 99 ile kıyaslanamayacak kadar çok yol kat etmiş durumdayız. Afet sonrası hazılıklar ve koordinasyon geçmiş ile kıyaslanamayacak kadar ileri seviyede. Yeterli mi? Değil! Daha iyi mümkün mü? Her zaman! Ancak bir konunun çok net altını çizmemiz gerekiyor. Sivil toplum kuruluşları ve yardım dernekleri bu tarz felaket anlarının vazgeçilmez kuruluşlarıdır. Onlar olmasa şu an şikayet edecek bir şeyimiz dahi olamazdı. Birkaç yıl önce (2011) bazı yardım kuruluşlarının (Deniz Feneri, Lösev ve Mehmetçik Vakfı) kurban bağışı organizasyonundaki usülsüzlükler ortaya çıkmıştı. Bu kuruluşların simsarlar ve aracılar tarafından kandırıldığı ve aslında ilgili vecibelerin ya hiç ya da eksik yerine getirildiği ortaya çıkmıştı. A...

Hazırlıklı olmak...

Türkiye'de 6 Şubat 2023 günü öyle bir deprem fırtınası yaşadık ki 10 şehrimiz hayatı tamamen durdurcak bir yıkımla karşı karşıya kaldı. Kahramanmaraş, Hatay, Malatya, Adıyaman gibi şehirlerimiz afeti aynı gün 2 kez yaşadı. Bu çağda bazı şeyleri uzun anlatmak çok zor. Çağ hızlı tüketim çağı ve bu nedenle uzun metinlerden hoşlanmıyoruz. Eğer varsa eskiler bile videoları tercih ediyor. Böyle bir girizgaha ne gerek vardı inanın ben de bilmiyorum. Belki de o kadar doluyum ki kısa kısa yazıp geçmek canımı sıkıyor. 17 Ağustos 1999 depreminde organize olabilecek bir ortam yokken sivil inisiyatif ile herkes bir işin ucundan tutmaya çalışmıştı. Naçizane bir şekilde ben de katkıda bulunmak için bir ekibin parçası olarak bölgeye gitmiştim. Elimizde 4 kamyon malzeme ile sokak sokak dolaşmış ve yardıma ihtiyacı olanlara yardım etmeye çalışmıştık. Sonunda ihtiyacı olanlara tam anlamıyla ulaşamadan ve bir yaraya doğru düzgün merhem olamadan dönmek zorunda kalmıştık. Yardım malzemelerini teslim ede...