Ana içeriğe atla

Bayram

Dostum,

Amerikalılar tarihleri bize göre tersten yazıyorlar; yıl, ay ve gün. Onlara göre bugün 2014 yılı Temmuz ayının 31'i. Bize göre ise bir Ramazan bayramı ertesi. Bayram ama nasıl bir bayram? Şehirde çekirdek aileden hiç kimse yok! Anne ve baba yok! Ablalar ve yeğenler yok! Yani pek bayram gibi bir bayram değil!

Televizyonun düğmesine ne zaman dokunsam aynı bulantı. Midem! Ulusal kanallarımızdaki eğlence programları ve haber temalılardaki belgeseller... Çok eleştirdiğim CNN ve BBC ise Gazze'den canlı yayın yapıyor. CNN sunucusu canlı yayında bir yahudiyi azarlıyor ve sözünü keserek uzman konuğuna dönüyor: "İnanabiliyor musunuz?" Başıma fiziksel olmayan bir ağrı saplanıyor. Daha fazla izleyemiyorum.

Bir arkadaşın bayram mesajına cevaben:

Kitabın orta yeri diyor ki; "Ey iman edenler! Allah için hakkı ayakta tutan, adaletle şahitlik eden kimseler olun. Bir topluluğa duyduğunuz kin, sizi âdil davranmamaya itmesin. Adaletli olun; bu, Allah korkusuna daha çok yakışan (bir davranış) tır. Allah'a isyandan sakının. Allah yaptıklarınızı hakkıyle bilmektedir." Maide suresi 8. Ayet

Adaletli olmamız, bugün masumları katledenlere hesap soracağımız gün geldiğinde kin gütmeyeceğimiz anlamına gelmiyor.

"Düşmanlarımıza gelince onlara adaletten başka hiçbir şey borçlu değiliz." Aliya İzzet Begoviç

Kinimiz artıyor şahit ol yaRab!

Ne güzel demiş Aliya! Şahit ol ya Rab adeletli bir kin içindeyiz!

Akşam haberleri trafik kazalarında ölen kişi sayısı için "şimdilik" 108 diyor. Şimdilik! Acaba Kürt açılımını bıraksakta yeni bir trafik açılımı mı yapsak? Dört günde 108 ölü 4.000 yaralı, ortadoğu teröristi şerefsizlerin bayram boyunca katlettiğinden çok daha fazla. Hem de çocuk ve kadın ayrımı yapmadan...

Bayram!

Dostum, unutmadan söyleyeyim. Ramazan bir futbolcunun sezona hazırlık kampı gibidir. Onda önümüzdeki seneye hazırlık yaparız ve yakaladığımız tempoyu yeni sezona yaymaya çalışırız. Senede yalnızca otuz gün çalışarak iyi bir "sporcu" olunmaz!

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nebula Bilişim 20 yaşında!

Bir misyon bir okul 20 yaşına ulaştı. Nebula Bilişim bugün itibariyle 20. Yılında… Bir masanın etrafında toplanmış dört kişi kafa kafaya ne yapacağımızı konuştuğumuz günleri dün gibi hatırlıyorum. Marka adı, logo-fatura-irsaliye-kartvizit tasarımları, muhasebe işlemleri, ofisin bulunması-dekorasyonu, kuruluş için gerekli resmi hazırlıklar. Neredeyse tüm işlemleri kendimiz yaptık. Elbette bazı arkadaşlarımızın desteklerini de hiç bir zaman unutmayacağız. Nebula’nın ilk kurulduğu günlerde maliyetlerimiz artmasın diye evimdeki masa üstü bilgisayar ve ekranlarımı ofise taşıyışım ve aylarca onları kullandığımız hala hatırımda. Mesela faks cihazına bütçe ayırmamak için yaptıklarımız bugünkü nesle çok komik gelirdi. Muhasebe yazılımı olarak kullandığımız çözümü adam etmek için az çaba sarf etmedik. Mutfak gereçlerimizi temiz tutmak için yaptıklarımızı kime anlatsam inanmaz! Aşağıdaki fotoğraflar çalışma ortamımızın ilk fotoğrafları olabilir. Yok merak etmeyin, bunları o eski günler ede...

Zamanı eğip, bükmek

Zaman, fiziki boyutların sanal olan dördüncüsü, elle tutulamayan. Zaman, içinde olayların ardı ardına gerçekleştiği boyut… Bilim adamlarına göre, aynen ışığın bükülebilmesi gibi zaman da eğrilip, bükülebilir ve eğer doğru koşullar gerçekleşirse yani yeterli hız yakalanırsa önce geleceğe ve daha sonra da geçmişe sıçramak mümkün olabilir. Bunu zaman yolculuğu gibi basit kavramlarla karıştırmayın. Bu şu “an” ın da içinde olduğu bir kavram. Öyleyse ne demek bu? Bu soruya cevap verebileceğimi pek sanmıyorum, haddime de değil zaten. Ama bu soru etrafında dolaşıldığında dahi çok farklı yerlere çıkan kapılar bulabiliyor insan. Çok sevdiğim bir çizgi dizide bir keşiş (“Avatar”) hava, su, toprak ve ateşi bükebiliyordu. Tüm dünyayı kurtaracak kişi olan keşişin bile zaman üzerinde böyle bir gücü yoktu. Sonra “Matrix” ve “Neo” var. Ancak o da olaylara hükmeder gibiydi, zamana değil ya da ben öyle algılamıştım. “Aslında bir kaşık yoktu!” ve “Kırmızılı kadın da bir ajandı.” değil mi? Ya “Hiro” iç...

Yardım Faaliyetleri ve Organizasyonu Hakkında

17 Ağustos 1999 depreminde sahada bizzat bulunmuştum. Yardım malzemesi yüklü kamyonlarla saha gitmiş. Elimizden gelen çabayı sergilemiştik. O gün kendi başına yapılan organizasyonların eğer çok boyutlu ve iyi planlanmamışsa başarıya ulaşmayacağını anlamıştım. Bugün geldimiz noktada 99 ile kıyaslanamayacak kadar çok yol kat etmiş durumdayız. Afet sonrası hazılıklar ve koordinasyon geçmiş ile kıyaslanamayacak kadar ileri seviyede. Yeterli mi? Değil! Daha iyi mümkün mü? Her zaman! Ancak bir konunun çok net altını çizmemiz gerekiyor. Sivil toplum kuruluşları ve yardım dernekleri bu tarz felaket anlarının vazgeçilmez kuruluşlarıdır. Onlar olmasa şu an şikayet edecek bir şeyimiz dahi olamazdı. Birkaç yıl önce (2011) bazı yardım kuruluşlarının (Deniz Feneri, Lösev ve Mehmetçik Vakfı) kurban bağışı organizasyonundaki usülsüzlükler ortaya çıkmıştı. Bu kuruluşların simsarlar ve aracılar tarafından kandırıldığı ve aslında ilgili vecibelerin ya hiç ya da eksik yerine getirildiği ortaya çıkmıştı. A...