Ana içeriğe atla

Güzel. Çirkin. Sıradan.

Sabah işe, akşam eve giderken bakıyorum etrafıma. Evde de iş yerimde de aynı şekilde...

Bazen diyorum ki, "Ne güzel insanlar var." Sonra onlardan da güzelini karşılaşıyorum hayatıma uzaktan el sallayan... "Daha güzeli olabilir mi?" dediğim anda metro istasyonunun yürümesi gereken ama genelde insanlar da onun akışına uymuşken duruveren merdivenleri başımı okuduğum şeyden kaldırmama neden oluyor. "Böyle bir güzellik de varmış, olabilirmiş." diyorum o an. En güzeli mi? Belki bir gün!

Aynı ortamlarda aynı göz farklı farklı çirkinleri de görüyor. Yine kendimi şaşırtacak sorular sorup, cevapları peşin olarak alıyorum; hep daha çirkini çıkabiliyor karşıma. Rahat yolculuk yaptırması gereken metrodan devşirilmiş otobüs duraklarında öyle biri çıkıyor ki karşıma; daha çirkinin daha da çirkini... En çirkini mi? İnşallah hiçbir zaman!

Bir de sıradanlar var! Vasatlar; orta yolu tutmaktan çok, olmasalar da olacakmış gibi yaşayanlar. Kendine hiç olmak, kendisi için hiç olmaktır! Kendine hiç olan başkaları için yine de var olabilir, olmalıdır. Oysa ne kadar çok vasatlaşır, sıradanlaşır olduk hiçlik uğrunda. Ne çok insana ne çok sıradan şey olağan gelmeye başladı. Birçok kimse birçok şeye şaşırmaz oldu. Şaşırıp mutlu olabileceğimiz küçücük şeyler kayboldu. Çirkin şeyler! Çirkinlere şaşırması gereken biz insanoğlunu hayatında ne kadar çok sıradanlaşmış şeye yer verir oldu! Başımızı eğmesi gerekirken, gözlerimizi dikip seyrettiğimiz.

Oysa önemli olan güzel ya da çirkin olmak değil. Daha güzel veya daha çirkin olmak da değil. Ortaya bir fark koyabilmek. Çirkinsen de güzelsen de daha çirkinden ya da daha güzelden farklı bir şey ortaya koyabilmek. Ama sıradanlığa saplanmamak. Sığınmamak. Marjinal olmak değil! Vasat ya da sıradan olmamak.

Canetti Sözcüklerin Bilinci'nin son paragrafında diyor ki:

"Hiçlikte kalmaktan hoşlanabilecek kimseyi hiçliğe itmeyeceksin. Hiçliği yalnızca ondan çıkış yolunu bulmak için arayacak, bu yolu da herkes için işaretleyeceksin. Acı ve çaresizlik içinde kalmakta başkalarını bunlardan nasıl kurtaracağını öğrenmek için direneceksin, yoksa mutluluktan nefret ettiğin için değil; çünkü insanların birbirlerini insanlıktan çıkarmalarına ve parçalamalarına karşın, onların layık olduğu bir şeydir mutluluk."

Bir nedenin olacak. Çirkinsen daha çirkin olman için bir neden! Güzelsen daha güzel olman için bir neden! Ama asla sıradan ve vasat olmak için nedenler üretmeyeceksin! Bunun basit bir adı mı vardı? Diğerkâmlık diyordu sanırım eskiler. Güzel ya da çirkin ol! Fark etmez. Görünür ol başkası için, önemli olan bu. Sırf kendini düşündüğün için görünmez olacağına başkası görsün diye çirkin ol! Çirkin dur! Çirkin görün! Keşke hepimiz güzel olabilsek! Ama çirkinin olmadığı yerde güzel de yok ki! Yeter ki sıradan olma!

Şu üç beş kelimenin bir yerinde sen de tene indirgedin mi güzel, çirkin ve sıradanı?

Bak yol üzerinde bir taş var! Yanından yürüyüp geçen onca insana rağmen eğil, o taşı al ve kenara koy.
Etiketler:

Yorumlar

  1. Pabuc14 Mart 2013 20:26

    Çirkin ya da güzel olmak mı...

    İşte o taşı yerden kaldıran olabiliyorsan SEN olmuşsundur zaten yaşamın içinde...Neden var olduğunu anlamışsın belki de tüm bu karmaşa/kargaşa yarış içinde.O taşı hiç görmeyenlerin var olduğu bir dünyada eğilmeyi göze almışsın...

    Sen bakma benim bir şeyler yazdığıma yazın yoruma açıklık bırakmayacak kadar güzel olmuş.Gören gözler,düşünen akıl,hisseden yürekler hep var olsun...Her şeye inat..

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Fikriniz varsa buradan buyurun...

Bu blogdaki popüler yayınlar

"Allahumme ecirna min şerri siyaset"*

*Baştan söyleyeyim başlıktaki söz; "Allah'ım beni siyasetin şerrinden koru" anlamına geliyor ve koca bir külliyata imza atmış Said Nursi'ye atfediliyor. Ortam o kadar kirlendi ki, artık görüş açıklamaktan çekinir oldum. Geçmişim ortada. Sempati duyduklarım da eleştirdiklerim de... Orta bir yol tutturmaya çalışırken desteklediklerim de karşı çıktıklarım da burada yazılı olarak duruyor. FEM’e gittiğim, ilk üniversite yılımda "hizmetin" yurdunda kaldığım da geçmişimin bir parçası. Bir dönem destekçileri olduğum da... Hatta eleştirilerimin tamamını kapalı kapılar ardında yapıp, partizancasına savunduğum dönemleri de hatırlıyordur arkadaşlarım. Bu nedenle "hizmet" denilen olgunun ne olduğunu az çok bildiğimi düşünürüm. Hatta bir dönem içlerindeki hemen herkesin halisane bir şekilde çalıştığına da bizzat şahidim. Ancak o dönem o kadar kısa sürdü ki... Eminim şu an bile deli gibi memleket ve din adına çalışan, ne yapıyorsa bu uğurda yaptığını düşünen bi
Yorum Gönder
Yazının devamı »

Zamanı eğip, bükmek

Zaman, fiziki boyutların sanal olan dördüncüsü, elle tutulamayan. Zaman, içinde olayların ardı ardına gerçekleştiği boyut… Bilim adamlarına göre, aynen ışığın bükülebilmesi gibi zaman da eğrilip, bükülebilir ve eğer doğru koşullar gerçekleşirse yani yeterli hız yakalanırsa önce geleceğe ve daha sonra da geçmişe sıçramak mümkün olabilir. Bunu zaman yolculuğu gibi basit kavramlarla karıştırmayın. Bu şu “an” ın da içinde olduğu bir kavram. Öyleyse ne demek bu? Bu soruya cevap verebileceğimi pek sanmıyorum, haddime de değil zaten. Ama bu soru etrafında dolaşıldığında dahi çok farklı yerlere çıkan kapılar bulabiliyor insan. Çok sevdiğim bir çizgi dizide bir keşiş (“Avatar”) hava, su, toprak ve ateşi bükebiliyordu. Tüm dünyayı kurtaracak kişi olan keşişin bile zaman üzerinde böyle bir gücü yoktu. Sonra “Matrix” ve “Neo” var. Ancak o da olaylara hükmeder gibiydi, zamana değil ya da ben öyle algılamıştım. “Aslında bir kaşık yoktu!” ve “Kırmızılı kadın da bir ajandı.” değil mi? Ya “Hiro” iç
Yorum Gönder
Yazının devamı »

“Herkes ötekidir ve hiç kimse kendisi değildir.*”

Bir cümle, bazen bir yerlerde okuduğunuz, bazen birinin söylediği, bir filmde duyduğunuz ya da birinin gözünüzün içine sokarcasına haykırdığı, bir konu hakkındaki tüm düşüncelerinizi aktarabilir. Öyle bir hisse kapılırsınız ki sanki ömrünüz boyunca düşünseniz, araştırsanız ve didinseniz görüşlerinizi, düşüncelerinizi bu kadar güzel, net ve öz olarak anlatamayacakmışsınız gibi gelir. Geçenlerde bir arkadaşla, hiç kimsenin etrafındakilere karşı dürüst ya da gerçekçi olmadığından konuşuyorduk. O gün bunu anlatmakta oldukça zorluk çekmiştim. Şimdi düşüncelerimi bu konuya bu kadar yoğunlaştırmışken bile zorlanıyorum. Yanlış anlaşılmaması için hemen belirteyim bu dürüstlük ya da gerçekçilik hayatın geneline karşı bir şey değil. İnsanların ikili ilişkilerinde kendilerine ve dışarıdakilere karşı olan dürüstlük ve gerçekçilikten bahsediyorum. Geçmişi doğal olarak bilemiyoruz ama bugün kimse karşısındakini gördüğü gibi kabul edip o şekilde yaklaşmıyor ve yargılamıyor. Kendi duyularımızla öğrendi
1 yorum
Yazının devamı »